Kazimierz Hertel

Wojsko i służby mundurowe

Kazimierz Franciszek Hertel, który przyszedł na świat 7 sierpnia 1883 roku w Radomiu, był postacią o znaczącym wpływie na dzieje Wojska Polskiego. Jako pułkownik saperów inżynierów, był nie tylko oficerem, ale również liderem, który wniósł wiele do rozwoju jednostek inżynieryjnych w Polsce.

Hertel zmarł 13 stycznia 1951 roku w Warszawie, pozostawiając po sobie niezatarte ślady w historii wojskowości polskiej.

Życiorys

W 1919 roku Kazimierz Hertel rozpoczął swoją służbę w kompanii inżynieryjnej 4 Dywizji Strzelców Polskich. Dwa lata później, w 1921 roku, zyskał nowe wyzwanie, pełniąc obowiązki w Departamencie II Ministerstwa Spraw Wojskowych, a jego jednostką macierzystą stał się 2 pułk kolejowy.

3 maja 1922 roku, na mocy weryfikacji, został awansowany do stopnia pułkownika z dniem 1 czerwca 1919 roku, zajmując 6. pozycję w korpusie oficerów kolejowych. Już 7 października 1922 roku przeszedł z korpusu oficerów kolejowych do korpusu inżynierów i saperów, uzyskując lokatę 4.1 i jednocześnie wcielając się do 1 pułku saperów.

W maju 1923 roku Hertel został przydzielony do Głównego Zakładu Inżynierii i Saperów, zajmując stanowisko kierownika. Jednocześnie pozostał oficerem nadetatowym 1 psap. Na dzień 15 listopada 1925 roku, przeniesiono go na Kurs Fortyfikacyjny, organizowany przez Oficerską Szkołę Inżynierii w Warszawie.

25 października 1926 roku jego kariera zawodowa nabrała kolejnego tempa, gdy został przydzielony do Szefostwa Saperów Okręgu Korpusu Nr VIII w Toruniu, gdzie objął funkcję szefa. Jednakże już 26 kwietnia 1928 roku, po przeniesieniu do 6 Okręgowego Szefostwa Budownictwa we Lwowie, Hertel ponownie został szefem tej jednostki. 12 marca 1929 roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska i pozostawiony bez przynależności służbowej, oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VI we Lwowie.

Ostatecznie, w dniu 31 sierpnia 1929 roku, pułkownik Hertel przeszedł w stan spoczynku. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Wilno Miasto, z przydziałem do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr III, gdzie był „przewidziany do użycia w czasie wojny”. Z wielką odpowiedzialnością, od 11 września 1939 roku, pełnił zatem funkcję dowódcy saperów w Dowództwie Obrony Warszawy.

Odznaczenia

Kazimierz Hertel, jako bohater narodowy, został uhonorowany szeregiem odznaczeń, które podkreślają jego męstwo oraz determinację w trudnych chwilach historii Polski.

  • Krzyż Niepodległości z Mieczami, przyznany 13 kwietnia 1931,
  • Krzyż Walecznych, otrzymany dwukrotnie, „za czyny męstwa i odwagi wykazane w bojach toczonych w latach 1918–1921”,
  • Złoty Krzyż Zasługi, przyznany 20 grudnia 1946.

Przypisy

  1. M.P. z 1947 r. nr 25, poz. 151 „za bohaterskie czyny i dzielne zachowanie się w walce z niemieckim najeźdźcą, oraz za gorliwą pracę i sumienne wypełnianie obowiązków służbowych”.
  2. M.P. z 1931 r. nr 87, poz. 137 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  3. Głowacki 1985, s. 20, 288.
  4. Rocznik Oficerski Rezerw 1934, s. 349, 894.
  5. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 218.
  6. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 5 z 12 marca 1929 roku, s. 90.
  7. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 159.
  8. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 46 z 25 października 1926 roku, s. 378.
  9. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 119 z 12 listopada 1925 roku, s. 644.
  10. Rocznik Oficerski 1924, s. 797, 820, 827.
  11. Rocznik Oficerski 1923, s. 873, 905.
  12. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 30 z 19 maja 1923 roku, s. 281.
  13. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 37 z 7 października 1922 roku, s. 766.
  14. Lista starszeństwa 1922, s. 265.
  15. Spis oficerów 1921, s. 371, 651.

Oceń: Kazimierz Hertel

★★★★★
Średnia ocena:4.49 Liczba ocen:5