Jadwiga Piekarska

Wojsko i służby mundurowe

Jadwiga Maria Piekarska, znana również pod pseudonimem „Basia”, to wyjątkowa postać, której życie było naznaczone odwagą i poświęceniem. Urodziła się 4 czerwca 1904 roku w Radomiu, a swoje życie zakończyła tragiczną śmiercią 4 września 1944 roku w Warszawie.

Była starszym sierżantem Wojska Polskiego, a jej dziedzictwo obejmuje uczestnictwo w dwóch kluczowych wydarzeniach historycznych – kampanii wrześniowej oraz powstaniu warszawskiemu. Pośmiertnie została awansowana na stopień kapitana, co odzwierciedla jej niezłomną postawę oraz poświęcenie dla ojczyzny.

Życiorys

Jadwiga Maria Piekarska urodziła się w Radomiu i była córką Józefa oraz Marii Konstancji z domu Okulska. W 1927 roku uzyskała maturę w Radomiu, a następnie, w 1928 roku, ukończyła kurs obsługi aparatury Hughesa w Centrum Wyszkolenia Wojsk Łączności w Zegrzu. Przed wybuchem II wojny światowej, Piekarska podjęła pracę w Urzędzie Telekomunikacyjnym, który mieścił się przy ul. Nowogrodzkiej w Warszawie.

Od 8 września 1939 roku, po mobilizacji, działała jako juzistka w Sztabie Naczelnego Wodza, a w późniejszym czasie, po ewakuacji Sztabu z Warszawy, znalazła się w Dowództwie Obrony Warszawy. Wkrótce potem została włączona do konspiracji przez Janinę Karasiównę, znaną jako „Bronka”. W trakcie tych trudnych lat, straciła zarówno siostrę Zofię, jak i brata Jana, którzy zostali zamordowani przez Niemców.

W ramach pracy w konspiracji, od października aż do swojej tragicznej śmierci, pełniła rolę kierowniczki niewielkiego zespołu łączności osobistej kolejnych komendantów głównych Służby Zwycięstwu Polski-Związku Walki Zbrojnej-Armii Krajowej: gen. Michała Karaszewicza-Tokarzewskiego, gen. Stefana Roweckiego „Grota” oraz gen. Tadeusza Komorowskiego „Bora”. Do jej obowiązków należały kluczowe sprawy dotyczące łączności oraz poczty sekretariatu komendanta, a także dbałość o bezpieczeństwo lokalów, w których odbywała się codzienna praca komendanta.

Piekarska była również odpowiedzialna za utrzymanie dyscypliny konspiracyjnej oraz tajemnicy organizacyjnej w swojej jednostce. W czasie Powstania Warszawskiego, od 1 do 6 sierpnia, przebywała w pierwszym miejscu postoju, mieszczącym się w fabryce Braci Kamler, przy ul. Pawiej 69, w towarzystwie dowódcy AK, gen. Komorowskiego. Wykazała się ogromnym poświęceniem, kilkakrotnie przedzierając się przez zrujnowane miasto, by nawiązać osobistą łączność pomiędzy dowództwem a innymi oddziałami sztabu oraz jednostkami walczącymi.

W kolejnej fazie, będąc w budynku szkoły przy ul. Barokowej na Starym Mieście, pozostawała tam od 6 do 26 sierpnia. W nocy z 25 na 26 sierpnia, zarówno z dowódcą AK, jak i Delegatem Rządu, opuściła Stare Miasto, przechodząc kanałami do Śródmieścia. Nieszczęśliwie, 4 września 1944 roku, zginęła w wyniku bombardowania gmachu PKO, mieszczącego się przy ul. Jasnej 9, na rogu z Świętokrzyską, po tym jak bomba, wrzucona przez niemieckie lotnictwo, trafiła do podziemi przez szyb windy.

Ordery i odznaczenia

W tej sekcji przedstawione zostały wyróżnienia i odznaczenia, jakie otrzymała Jadwiga Piekarska za swoje zasługi.

  • Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari – rozkaz dowódcy AK nr 512 z 2 X 1944, nr krzyża 13102,
  • Krzyż Walecznych – dwukrotnie w 1944,
  • Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami – pośmiertnie 1.10.1944.

Przypisy

  1. Dane według: Wielka Ilustrowana Encyklopedia Powstania Warszawskiego, tom 6. Redaktor naukowy Piotr Rozwadowski. Dom Wydawniczy „Bellona”, Warszawa 2004.
  2. a b c Hanna Michalska: Słownik uczestniczek walki o niepodległość Polski 1939–1945. s. 315.
  3. a b c Hanna Michalska: Słownik uczestniczek walki o niepodległość Polski 1939–1945. s. 316.
  4. Dane według: Wielka Ilustrowana Encyklopedia Powstania Warszawskiego, tom 4. Kawalerowie Orderu Wojennego Virtuti Militari – Powstanie Warszawskie. Opracował Andrzej Krzysztof Kunert. Dom Wydawniczy „Bellona”, Warszawa 1997.

Oceń: Jadwiga Piekarska

★★★★★
Średnia ocena:4.56 Liczba ocen:24