Dawid Bojman

W roku 1940 ukończył liceum radzieckie we Lwowie, a następnie przez dwa lata studiował w Instytucie Pedagogicznym w Ostrogu. W latach 1941–1943 pracował jako nauczyciel matematyki w szkole na Uralu. W 1944 roku wstąpił do Wojska Polskiego, gdzie ukończył Oficerską Szkołę Broni Pancernej w Chełmie, tym samym zdobywając stopień podporucznika. Jego aktywności wojskowe obejmowały również walkę na froncie od lutego 1945 roku, w czasie której został ciężko ranny w kwietniu tego samego roku.

Po zakończeniu działań wojennych, od maja 1945 roku, Dawid Bojman rozpoczął pracę w Wydziale Personalnym Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego (WUBP) w Gdańsku. W listopadzie 1946 roku objął stanowisko kierownika sekcji, a od grudnia 1947 roku był p.o. naczelnika, by od 1 maja 1950 roku pełnić rolę naczelnika Wydziału Szkolenia tegoż urzędu. W 1948 roku zaangażował się w działalność Wydziału Propagandy Komitetu Wojewódzkiego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR) w Gdańsku.

Następnie, 1 kwietnia 1954 roku, został inspektorem ds. szkolenia w WUBP w Gdańsku. 1 sierpnia 1955 roku objął stanowisko zastępcy kierownika Katedry Przedmiotów Politycznych w Krajowym Ośrodku Szkolenia Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego (MBP), a w kolejnym miesiącu przeszedł na stanowisko kierownika Katedry Historii Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego (KPZR) w Dwuletniej Szkole Podwyższania Kwalifikacji KOSz w Gdańsku. Od 1 października 1956 roku kierował Katedrą Ekonomii Politycznej w Dwuletniej Szkole Starszych Oficerów Szkoły nr 2, zależnej od Komitetu ds. Bezpieczeństwa Publicznego. Został jednak zwolniony z pracy 31 grudnia 1956 roku, a pod koniec lat 50. wyjechał do Izraela.