Władysław Flont

---

Życiorys

W 1931 roku, Władysław Flont ukończył Miejską Szkołę Rzemieślniczo-Przemysłową w Radomiu, a następnie podjął pracę w Państwowej Wytwórni Prochu w Pionkach. W 1936 roku rozpoczął również pracę przy budowie fabryki celulozy w Niedomicach, gdzie zajmował stanowisko ślusarza-brygadzisty. W latach 1936–1937 odbył służbę w 1. dywizjonie pociągów pancernych.

W sierpniu 1939 roku, służył w 10. pułku strzelców konnych 10. Brygady Kawalerii Zmotoryzowanej. Po wybuchu II wojny światowej, 19 września przekroczył granicę polsko-węgierską. W styczniu 1940 roku znalazł się we Francji, gdzie do czerwca tego roku był członkiem plutonu motocyklowego 10. pułku strzelców konnych 10. Brygady Kawalerii Pancernej. 18 czerwca 1940 roku dostał się do niewoli niemieckiej, jednak zdołał uciec 29 czerwca. Udało mu się dotrzeć do północnej Afryki, gdzie został internowany do grudnia 1942 roku. Następnie przeniósł się do Wielkiej Brytanii.

Po zgłoszeniu się do służby w kraju, Władysław Flont otrzymał przydział do Sekcji Dyspozycyjnej Naczelnego Wodza. Przeszedł szkolenie w radiotelegrafii i dywersji, a 19 stycznia 1944 roku został zaprzysiężony. Później przeniesiono go do Oddziału VI Sztabu Naczelnego Wodza i przerzucono do Głównej Bazy Przerzutowej w Brindisi we Włoszech. W nocy z 16 na 17 października 1944 roku został zrzucony do Polski w ramach operacji lotniczej o kryptonimie „Wacek 1”.

Po przylocie do kraju, Flont został przydzielony do Oddziału V Okręgu Łódź, pozostając w dyspozycji oficera radiołączności o pseudonimie „Bugaj”. Na rozkaz komendanta głównego AK z 16 listopada 1944 roku miał przemieścić się do Komendy Głównej, jednak aresztowanie „Bugaja” 25 listopada 1944 roku uniemożliwiło mu wykonanie tej misji. Od grudnia 1944 roku do stycznia 1945 roku pełnił funkcję radiotelegrafisty w plutonie łączności Oddziału V Podokręgu Piotrków Trybunalski.

9 marca 1945 roku został aresztowany przez NKWD, jednak na mocy amnestii odzyskał wolność 8 października 1945 roku. Po wyjeździe z kraju, 11 marca 1946 roku zameldował się w Oddziale Specjalnym Sztabu Naczelnego Wodza w Londynie. Do grudnia 1946 roku pozostawał pod brytyjskim dowództwem. W 1947 roku wrócił do Polski w poszukiwaniu narzeczonej, jednakże zdecydował się pozostać w kraju.

W Polsce podjął pracę przy odbudowie fabryk papierniczych. Po 1951 roku zatrudnił się w radomskich zakładach pracy, m.in. w Zjednoczeniu Instalacji Sanitarnych Budownictwa Miejskiego oraz w Przedsiębiorstwie Transportowym Handlu Wewnętrznego, gdzie pracował jako pracownik fizyczny. Od końca lat 50. funkcjonował jako chałupnik w Spółdzielczości Pracy, a także pobierał rentę inwalidzką.

Awanse

W elitarnej strukturze wojskowej, Władysław Flont uzyskał następujące awanse:

• plutonowy – uzyskany ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1944 roku,
• sierżant – ze starszeństwem z dniem 18 października 1944 roku,
• podporucznik –.

Odznaczenia

Władysław Flont został odznaczony licznymi medalami za swoje dokonania oraz odwagę. Jego odznaczenia obejmują:

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 13492,
• Krzyż Walecznych,
• Krzyż Wojenny (Francja).

Życie rodzinne

Władysław Flont był synem Juliana, który pracował jako stolarz w PKP, oraz Antoniny z domu Tuszyńskiej. W 1947 roku związał się z Zofią Kuczyńską (1918–1987), co zaowocowało czwórką dzieci. W ich rodzinie przyszły na świat: Barbara zamężna Mańka, która urodziła się w 1948 roku, Maria zamężna Staszewska z 1951 roku, Ewa zamężna Markhauser, która przyszła na świat w 1953 roku, oraz Władysław.

---

Oceń: Władysław Flont

---