Wiktor Eichler

---

Życiorys

Wiktor Eichler przyszedł na świat 21 maja 1892 roku w Radomiu, w rodzinie Juliana oraz Władysławy z Szymańskich. W młodości ukończył gimnazjum XI w Moskwie. Już od 1911 roku zaangażowany był w działalność polskich organizacji wojskowych. Od 1916 roku służył w Brygadzie, a następnie w Dywizji Strzelców Polskich. Do Wojska Polskiego trafił z szeregów byłej armii rosyjskiej oraz z I Korpusu Polskiego w Rosji.

W trakcie wojny z bolszewikami walczył w szeregach 26 pułku piechoty, gdzie dowodząc II batalionem wyróżnił się swoją odwagą 21 marca 1920 roku w obronie Zwiahla. Z dniem 19 sierpnia 1920 roku, na podstawie zatwierdzenia, otrzymał stopień kapitana, w piechocie, będąc częścią grupy oficerów byłych Korpusów Wschodnich oraz byłej armii rosyjskiej.

W czerwcu 1921 roku nadal pełnił służbę w 26 pułku piechoty. 3 maja 1922 roku jego stopień wojskowy został zweryfikowany jako major, z datą starszeństwa przypadającą na 1 czerwca 1919 roku, osiągając 416. lokatę w korpusie oficerów piechoty. Jego macierzystą jednostką pozostał 26 pułk piechoty we Lwowie. 10 lipca tego roku został mianowany dowódcą batalionu, a już 10 sierpnia przeniesiono go do 60 pułku piechoty w Ostrowie Wielkopolskim, gdzie również objął stanowisko dowódcy batalionu.

W następnym roku pełnił funkcję komendanta kadry batalionu zapasowego, stacjonującej w Pleszewie, a w 1924 roku dowodził II batalionem 60 pułku piechoty. Niemniej, na początku 1925 roku został przydzielony do batalionu manewrowego w Rembertowie na stanowisko kwatermistrza. W sierpniu 1926 roku powrócił do 26 pułku piechoty we Lwowie jako kwatermistrz, a w październiku tego samego roku awansował na dowódcę II batalionu.

Przeniesiony w listopadzie 1927 roku do 9 pułku piechoty Legionów w Zamościu, gdzie również objął dowództwo II batalionu. 26 stycznia 1928 roku mianowano go podpułkownikiem, na co wpływ miała jego 18. lokata w korpusie oficerów piechoty. W kwietniu 1928 roku przeniesiono go do 45 pułku piechoty w Równem, a w listopadzie objął stanowisko kwatermistrza. W kwietniu 1929 roku był zatwierdzony jako zastępca dowódcy pułku.

Dalszy rozwój kariery wojskowej Eichlera miał miejsce w kwietniu 1934 roku, gdy został przeniesiony do 32 pułku piechoty w Modlinie, gdzie objął dowództwo pułku. W 1938 roku został przydzielony do Komendy Rejonu Uzupełnień Kalisz na stanowisko komendanta rejonu. W sierpniu 1939 roku, w przededniu II wojny światowej, otrzymał dowództwo Dąbrowskiej Półbrygady Obrony Narodowej w Maczkach.

W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku dowodził rezerwowym 204 pułkiem piechoty. 21 września, po rozwiązaniu pułku, wpadł w ręce niemieckie, a do końca wojny przebywał w Oflagu II C Woldenberg. Ostatecznie zmarł 20 marca 1973 roku w Warszawie i został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera 28CII-2-4).

Podpułkownik Eichler od 1 września 1921 roku był w związku małżeńskim z Natalią z Marczyków (1900–1983), z którą miał syna Włodzimierza ps. „Dąb” (ur. 1923), powstańca warszawskiego oraz żołnierza Zgrupowania Bartkiewicz i 36 pułku piechoty Legii Akademickiej AK.

Ordery i odznaczenia

Wiktor Eichler został odznaczony licznymi wyróżnieniami, które świadczą o jego zasługach i oddaniu wobec kraju. Do najważniejszych z nich należą:

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 4709,
• Krzyż Niepodległości przyznany 17 września 1932 roku,
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
• Złoty Krzyż Zasługi, który został mu nadany 19 marca 1936 roku,
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości.

---

Oceń: Wiktor Eichler

---