Zenon Bosak-Pakowski

---

Życiorys

Zenon Bosak-Pakowski przyszedł na świat 22 stycznia 1890 roku w Radomiu. Wychowywał się w rodzinie Władysława i Felicji z Terpińskich. Miał brata, Kazimierza, który również walczył w służbie wojskowej jako kapitan piechoty. Kazimierz zginął tragicznie w Charkowie w 1940 roku.

W 1911 roku zakończył naukę w siedmioletniej szkole w Będzinie. W latach 1913-1914 uczęszczał do Szkoły Podoficerskiej Związku Strzeleckiego. Swoją wojskową karierę rozpoczął w sierpniu 1914 roku, kiedy to przyłączył się do Legionów Polskich. Dowodził plutonem w 12 kompanii 2 pułku piechoty.

W maju 1915 roku został przeniesiony do 4 pułku piechoty, awansując kolejno na różne stopnie wojskowe: na chorążego piechoty 29 września 1914 roku, na podporucznika piechoty 18 stycznia 1915 roku oraz na porucznika prowiantowego 1 listopada 1916 roku. Po kryzysie przysięgowym w 1917 roku, 19 lipca został zwolniony z Legionów Polskich.

Po zakończeniu walk, 18 grudnia 1918 roku, przyjęto go do Wojska Polskiego z datą wsteczną na 27 listopada 1918 roku, z potwierdzeniem stopnia porucznika prowiantowego. Przydzielono go do Sekcji Gospodarczej Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie. W lutym 1919 roku przeniesiono go z Kadry Artylerii w Rembertowie do intendentury Dywizji Litewsko-Białoruskiej.

3 maja 1922 roku, dzięki swojej ofiarnej służbie, uzyskał awans do stopnia majora z datą starszeństwa 1 czerwca 1919 roku, zajmując 31. lokatę w korpusie oficerów administracji, dział gospodarczy. W latach 1923-1924 piastował stanowisko w Okręgowym Zakładzie Gospodarczym Nr III w Grodnie. W listopadzie 1924 roku wyruszył na dwuletni kurs do École supérieure de l’Intendance w Paryżu.

23 stycznia 1928 roku został awansowany na podpułkownika z datą starszeństwa 1 stycznia 1928 roku, stając na 1. lokacie w korpusie oficerów intendentów. W kwietniu 1928 roku zajął stanowisko dowódcy w 1 batalionie administracyjnym. Przeszedł następnie do Kierownictwa Marynarki Wojennej w Warszawie, gdzie pełnił rolę kierownika administracji pieniężnej, a w czerwcu 1938 roku został szefem Intendentury Dowództwa Okręgu Korpusu Nr IV w Łodzi.

Podczas kampanii wrześniowej 1939 roku był przydzielony do sztabu obrony Lublina. Po wybuchu II wojny światowej, w wyniku agresji ZSRR na Polskę, znalazł się w sowieckiej niewoli w nieznanych okolicznościach. Osadzono go w obozie w Starobielsku, a wiosną 1940 roku padł ofiarą zbrodni NKWD. Zginął w Charkowie i został potajemnie pochowany w bezimiennej mogile zbiorowej w Piatichatkach, gdzie od 17 czerwca 2000 roku znajduje się Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.

Upamiętnienie

W dniu 5 października 2007 roku, minister obrony narodowej Aleksander Szczygło, nadał mu pośmiertnie tytuł pułkownika. Uroczysty awans został publicznie ogłoszony 9 listopada 2007 roku w Warszawie, w ramach wydarzenia „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia

Zenon Bosak-Pakowski był osobą zasłużoną, a jego osiągnięcia zostały uhonorowane licznymi odznaczeniami. Wśród nich wyróżniają się:

• Krzyż Niepodległości – przyznany 6 czerwca 1931 roku „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”,
• Krzyż Walecznych – nadany trzykrotnie,
• Złoty Krzyż Zasługi – przyznany w 1938 roku „za zasługi na polu pracy społecznej”.

---

Oceń: Zenon Bosak-Pakowski

---