Jan Kulza

Wojsko i służby mundurowe

Jan Kulza, urodzony 12 lipca 1898 roku w Radomiu, a zmarły 5 czerwca 1937 roku w pobliżu wsi Baranowo, był wybitnym kapitanem obserwatorem Wojska Polskiego. Jego życie i kariera wojskowa odzwierciedlają zaangażowanie oraz poświęcenie dla ojczyzny.

Przez swoje działania w armii, Kulza stał się znanym nazwiskiem wśród polskich sił zbrojnych, a jego historia jest przykładem determinacji i odwagi. Warto przyjrzeć się bliżej jego osiągnięciom oraz znaczeniu, jakie miał w dziejach Polski w okresie międzywojennym.

Życiorys

Jan Kulza był synem Władysława oraz Marii. Jego życie związane było z szeregiem edukacji oraz służby wojskowej, począwszy od ukończenia pięciu klas szkoły handlowej w Radomiu. W roku 1914, wkrótce po rozpoczęciu I wojny światowej, dołączył do Legionów, przyjmując miejsce w oddziale wywiadowczym „Światopełk-Mirskiego”.

W 1915 roku, po pewnym czasie, został wzięty do niewoli przez wojska rosyjskie. Na szczęście udało mu się uniknąć dłuższego pobytu w niewoli i ponownie wstąpił do 3 pułku piechoty Legionów, biorąc udział w jego szlaku bojowym. Około października 1918 roku rozpoczął służbę w 1 Awjacyjnym Oddziale Wojsk Polskich, który był częścią 4 Dywizji Strzelców Polskich pod dowództwem gen. Lucjana Żeligowskiego. Tam kształcił nowych żołnierzy w zakresie podstawowych umiejętności wojskowych.

Po powrocie do kraju, od 1 sierpnia 1920 do 1 stycznia 1921, uczęszczał do 33. klasy Szkoły Podchorążych Piechoty. W roku 1926 związał się z 6 pułkiem piechoty Legionów. Jego dalsza kariera wojskowa doprowadziła go do 6 pułku lotniczego, stacjonującego we Lwowie, gdzie przez pewien czas pełnił obowiązki w 6 eskadrze. Następnie, w 1929, został referentem w Departamencie Aeronautyki Ministerstwa Spraw Wojskowych.

W dniu 12 marca 1933 roku, Jan Kulza awansował do stopnia kapitana, z pierwszeństwem ze stycznia tego samego roku oraz 25. lokatą w korpusie oficerów aeronautycznych. Od roku 1934 kontynuował swoją służbę w 3 pułku lotniczym, gdzie pełnił rolę oficera taktycznego, a później dowodził 34 eskadrą liniową.

W 1934 roku, jako członek załogi z Janem Balcerem, brał udział w Międzynarodowych Zawodach Samolotów Turystycznych (Challenge 1934), które odbyły się w Warszawie, pilotując samolot PZL-26. Niestety, jego życie zakończyło się tragicznie – zginął w wyniku zderzenia z ziemią podczas nocnego lotu ćwiczebnego na samolocie Potez XXV nr 42-230. Bez wątpienia jego śmierć była ogromną stratą dla polskiego lotnictwa. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie, w kwaterze C16-1-1.

Awanse

Jan Kulza przeszedł kilka istotnych awansów w swojej karierze wojskowej.

  • Kapral – przed październikiem 1918,
  • Porucznik – ze starszeństwem z 1 kwietnia 1922.

Ordery i odznaczenia

Jan Kulza był odznaczanym bohaterem, który zyskał uznanie za swoje zasługi. Poniżej przedstawiamy jego nagrody i wyróżnienia:

  • Krzyż Niepodległości, przyznany 20 lipca 1932 roku,
  • Srebrny Krzyż Zasługi, odznaczenie otrzymane 19 marca 1931 roku,
  • Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921,
  • Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości.

Przypisy

  1. Eskadra Lotnicza 4. Dywizji Strzelców Generała Żeligowskiego. [dostęp 28.12.2014 r.]
  2. M.P. z 1932 r. nr 167, poz. 198 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  3. M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 103 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska”.
  4. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 3 z 14.03.1933 r., s. 48.
  5. Rocznik Oficerski 1932, s. 236, 440.
  6. Lenkiewicz, Sujkowski i Zieliński 1930, s. 458.
  7. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 2 z 11.11.1937 r., s. 59.
  8. Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze.

Oceń: Jan Kulza

★★★★★
Średnia ocena:4.51 Liczba ocen:23