Julian Ptaszyński

Wojsko i służby mundurowe

Julian Faustyn Ptaszyński, urodzony 15 lutego 1897 roku w Radomiu, to postać, która zapisała się w historii Polski jako rotmistrz dyplomowany Wojska Polskiego. Jego życie zakończyło się 11 lipca 1931 roku w Płocku, jednak jego dziedzictwo jako działacza niepodległościowego pozostaje niezatarte.

W kolejnych akapitach przyjrzymy się bliżej jego życiu, osiągnięciom oraz wpływowi, jaki wywarł na rozwój niepodległej Polski.

Życiorys

Julian Ptaszyński przyszedł na świat 15 lutego 1897 roku w Radomiu, ówczesnej stolicy guberni radomskiej.

W okresie od 1 października 1915 do 17 listopada 1916 brał czynny udział w działaniach wojennych, służąc w III plutonie 1. szwadronu oraz III plutonie 3. szwadronu 1 pułku ułanów Legionów Polskich. Jego batalion uczestniczył w kampanii wołyńskiej, co stanowiło istotny fragment jego wojennej biografii. Wiosną 1917 roku znalazł się w Komisariacie Werbunkowym w Rawie, gdzie złożono wniosek o przyznanie mu austriackiego Krzyża Wojskowego Karola.

Po zakończeniu I wojny światowej Ptaszyński pozostał w strukturach Wojska Polskiego. Służył w 1 pułku strzelców konnych w Garwolinie. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu porucznika, z datą starszeństwa od 1 czerwca 1919 i zajmując 470. lokatę w korpusie oficerów jazdy, który od 1924 roku przekształcono w korpus oficerów kawalerii. W dniu 19 marca 1928 roku prezydent RP nadał mu stopień rotmistrza, obowiązujący od 1 stycznia 1928 roku, przydzielając mu 59. lokatę w korpusie oficerów kawalerii.

2 listopada 1928 roku, po „złożeniu egzaminów wstępnych z dobrym postępem i odbyciu przepisanego stażu liniowego”, Julian Ptaszyński został przeniesiony do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie na kurs lat 1928–1930, równocześnie trafiając do kadry oficerów kawalerii. Po zakończeniu kursu i uzyskaniu dyplomu oficera dyplomowanego, nastąpiło jego przeniesienie 1 listopada 1930 roku do Centrum Wyszkolenia Kawalerii na stanowisko wykładowcy taktyki. Zmarł tragicznie 11 lipca 1931 roku w Płocku.

Ordery i odznaczenia

Julian Ptaszyński został uhonorowany szeregiem odznaczeń i orderów, które świadczą o jego zasługach dla kraju oraz zaangażowaniu w działania na rzecz niepodległości. Wśród najważniejszych wyróżnień wymienia się:

  • Krzyż Niepodległości – przyznany pośmiertnie 2 sierpnia 1931 roku „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”,
  • Krzyż Walecznych,
  • Srebrny Krzyż Zasługi – nadany 10 listopada 1928 roku „w uznaniu zasług położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”,
  • Odznaka Pamiątkowa Więźniów Ideowych.

Przypisy

  1. a b c d Ptaszyński Julian. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 19.07.2024 r.]
  2. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 19.07.2024 r.]
  3. Monitor Polski nr 260, poz. 636. 10.11.1928 r. [dostęp 19.07.2024 r.]
  4. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 11.11.1928 r., s. 414.
  5. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 19.03.1928 r., s. 54.
  6. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 15.08.1928 r., s. 366.
  7. a b Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 174.
  8. Spis oficerów 1921 ↓, s. 269.
  9. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 655.
  10. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 583.
  11. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 686.
  12. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 608.
  13. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 317.
  14. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 353.
  15. Rocznik oficerów kawalerii 1930 ↓, s. 85.
  16. a b Rocznik oficerów kawalerii 1930 ↓, s. 64.
  17. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 20.09.1930 r., s. 286.
  18. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 11.11.1931 r., s. 368.
  19. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23.10.1931 r., s. 350.
  20. M.P. z 1931 r. nr 179, poz. 260.
  21. Nekrolog. „Polska Zbrojna”. 192, s. 5, 16.07.1931 r. Warszawa.
  22. Lista oficerów dyplomowanych 1931 ↓, s. 20.
  23. Stawecki 1997 ↓, s. 91.

Oceń: Julian Ptaszyński

★★★★★
Średnia ocena:4.69 Liczba ocen:6