Tadeusz Maresz, urodzony 29 grudnia 1895 roku w Radomiu, był wybitną postacią w polskiej historii. Jego działalność obejmowała wiele dziedzin, co czyni go ważnym punktem odniesienia w polskiej edukacji oraz historii ruchu harcerskiego.
We wczesnych latach XX wieku, Maresz stał się nie tylko historykiem, ale także pedagogiem, który kształtował umysły młodego pokolenia. Jego pasja do nauczania oraz miłość do historii przyczyniły się do popularyzacji wiedzy wśród młodzieży.
Dzięki swojemu zaangażowaniu w harcerstwo, zyskał tytuł harcmistrza Rzeczypospolitej, co podkreśla jego wkład w rozwój ruchu harcerskiego w Polsce. Tadeusz Maresz był także oficerem Wojska Polskiego, pełniąc służbę jako porucznik piechoty.
W trosce o kraj, oddał życie w trakcie II wojny światowej, zmarł 27 września 1944 roku. Jego osiągnięcia oraz poświęcenie pozostają inspiracją dla wielu pokoleń Polaków.
Życiorys
Tadeusz Maresz przyszedł na świat w Radomiu jako syn Romana, który pracował na kolei oraz Zuzanny z Bobrowskich. Zachowywał bliskie więzi rodzinne z Apollem Korzeniowskim, a tym samym ze znanym marynistą, Józefem Konradem Korzeniowskim. Z kolei po stronie ojca, jego rodzina była spokrewniona z utalentowanym malarzem Leonem Wyczółkowskim. Maresz wywodził się z czeskiej rodziny.
Po przeprowadzce z Radomia do Warszawy, Tadeusz dołączył do grona założycieli tajnej drużyny skautowej w 1911 roku przy szkole Chrzanowskiego, która w późniejszych latach przyjęła imię Tadeusza Reytana. W 1913 roku, wspólnie z Stanisławem Rudnickim, organizował obóz wędrowny nad morzem. W sierpniu 1915 roku, podczas ewakuacji przed rosyjskimi wojskami, Tadeusz wraz z rodziną trafił na Ukrainę, gdzie nauczał dzieci tamtejszych ziemian, zakładając początkowo tajne drużyny harcerskie, które po rewolucji 1917 roku stały się jawne. W 1916 roku był komendantem Hufca harcerskiego w Humaniu.
W 1919 roku Maresz powrócił do Warszawy, gdzie wstąpił do wojska, z przydziałem do 21 Pułku Piechoty „Dzieci Warszawy”, w tym miejscu służył do czerwca 1921. W tym okresie został zweryfikowany w stopniu podporucznika piechoty z datą starszeństwa na 1 czerwca 1919 roku (w 1934 roku zajmował 1528 lokatę). Mimo służby wojskowej, kontynuował zaangażowanie w działalność harcerską, gdzie pełnił funkcję zastępcy Naczelnika Głównej Kwatery Męskiej aż do 20 października 1923 roku.
W międzyczasie, ożenił się z Jadwigą Twardowską, potomkinią znanego lwowskiego profesora. Za swoje zasługi w harcerstwie, został odznaczony harcerską „Odznaką Wdzięczności”. W 1922 roku został wybrany do Naczelnej Rady Harcerskiej, a pod koniec 1923 roku objął stanowisko komendanta Chorągwi Warszawskiej ZHP. Latem tego samego roku prowadził Instruktorski Kurs Związkowy Głównej Kwatery Męskiej. Był także współredaktorem „Kalendarza Harcerskiego” na rok 1924, w którym napisał artykuł zatytułowany „Co robimy w obozie”. W 1928 roku Maresz prowadził Kurs Związkowy Głównej Kwatery w Redłowie oraz był komendantem II Narodowego Zlotu Harcerskiego w Poznaniu latem 1929 roku.
Tadeusz studiował historię na Uniwersytecie w Poznaniu, jednocześnie angażując się w nauczanie w szkołach w Rybniku oraz Wieleniu nad Notecią. Po ukończeniu studiów, w jesieni 1929 roku, podjął pracę w Gimnazjum i Liceum im. Sułkowskich w Rydzynie, gdzie uczył historii aż do wybuchu II wojny światowej.
W 1934 roku miał przydział w rezerwie do 55 pułku piechoty w Lesznie oraz pozostawał na ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień w Kościanie. Awansował na stopień porucznika, z datą starszeństwa z 19 marca 1939 roku, zajmując 165. lokatę w korpusie oficerów rezerwy piechoty. W momencie mobilizacji we wrześniu 1939 roku, brał udział w całej kampanii, a po jej zakończeniu został internowany. Pomimo trudnych warunków, Tadeusz nie zaprzestał swojej działalności wychowawczej i oświatowej, co skutkowało częstym przenoszeniem go do różnych obozów. Zginął tragicznie 27 września 1944 roku w Oflagu VI B Dössel, podczas nalotu bombowego na ten oboz.
Publikacje
– harcerska wyprawa obozowa (1929),
– letnie obozy i kolonie harcerskie (1930),
– praca nad charakterem.
Przypisy
- Rybka i Stepan 2004 ↓, s. 618.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934, s. 38, 508.
- Tadeusz TomaszT.T. Maresz, Praca nad charakterem, Warszawa: "Czuj Duch! Spółdzielnia Wydawnicza, 1933.
- Tadeusz TomaszT.T. Maresz, Letnie obozy i kolonje harcerskie: instrukcja obowiązująca, Warszawa: Dział Wydawnictw Naczelnictwa Z. H. P, 1930.
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Jarosław Kłaczkow | Samuel Fiszman | Karol Maciej Butkiewicz | Alina Barszczewska-Krupa | Zdzisław Kędzia | Andrzej Zajtz | Stanisław Płużański | Emil Michał Przychodzki | Barbara Szabat | Marek Leszczyński | Monika Puzianowska-Kuźnicka | Tadeusz Schwartz | Stefan Rosiński (ekonomista) | Andrzej Wyszyński | Karol Knabe | Roman Kierzkowski | Zdzisław Piątek | Stanisław Przyłęcki | Tadeusz Ulewicz | Leszek KołakowskiOceń: Tadeusz Maresz