Stanisław Roman Płużański, urodzony 26 lipca 1879 roku w Radomiu, a zmarły 9 grudnia 1951 roku w Warszawie, był wybitną postacią w dziedzinie inżynierii. Pełnił on funkcję profesora zwyczajnego w prestiżowych instytucjach edukacyjnych, takich jak Akademia Górnicza oraz Politechnika Warszawska.
Stanisław Płużański był również dziekanem Wydziału Mechanicznego Politechniki Warszawskiej, a jego praca koncentrowała się na specjalizacji z zakresu budowy silników spalinowych, obrabiarek oraz organizacji przemysłu maszynowego.
Życiorys
Stanisław Płużański był wybitnym inżynierem, który uzyskał wykształcenie wyższe techniczne w zakresie budowy maszyn na Politechnice Darmstadzkiej. W 1906 roku rozpoczął swoją karierę zawodową jako konstruktor, a nieco później awansował na kierownika działu w warszawskiej wytwórni silników spalinowych Ursus.
W miarę upływu czasu zainteresowania profesora Płużańskiego skupiły się na projektowanie oraz budowie zakładów przemysłowych. Od 1926 roku aktywnie uczestniczył w tworzeniu Polskich Zakładów Skoda, pełniąc jednocześnie funkcję dyrektora oraz członka zarządu tego zakładu, a w późniejszych latach pełnił rolę doradcy technicznego.
Oprócz działalności przemysłowej, Płużański był także zapalonym dydaktykiem. W latach 1909–1916 wykładał technologie metali oraz maszynoznawstwo w ramach Kursów Wieczornych dla Techników, a także mechanikę dla cukrowników (1910) i nowinki w silnikach spalinowych w ramach Wykładów dla Inżynierów (1913) na Wydziale Technicznym Towarzystwa Kursów Naukowych w Warszawie. W 1915 roku odegrał ważną rolę w organizacji Politechniki Warszawskiej.
Od 1928r. prowadził wykłady z zakresu uzbrojenia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Warszawskiej. Przez swoje osiągnięcia w zakresie edukacji technicznej, w 1931 roku został mianowany profesorem zwyczajnym oraz kierownikiem Zakładu Obróbki Metali na tym wydziale.
W okresie międzywojennym Płużański był także zaangażowany w działalność związana z organizacją wytwarzania, stając się członkiem założycielem Instytutu Naukowej Organizacji w Warszawie. Po założeniu Akademii Nauk Technicznych w Warszawie, został jej członkiem korespondentem. W 1929 roku objął przewodnictwo Komisji Techniki Warsztatowej w Polskim Komitecie Normalizacyjnym. Ponadto był związany z wieloma stowarzyszeniami technicznymi, takimi jak Stowarzyszenie Inżynierów Mechaników Polskich i Instytut Inżynierów Mechaników w Londynie, gdzie pełnił funkcję pierwszego prezesa Stowarzyszenia Techników Polskich w Wielkiej Brytanii.
W latach 1935–1936 oraz 1936–1937 sprawował obowiązki dziekana Wydziału Mechanicznego Politechniki Warszawskiej. Po wybuchu II wojny światowej, profesor miał możliwość wyjazdu do Francji, a następnie osiedlił się w Anglii, organizując polski ośrodek studiów politechnicznych.
Po wojnie, w latach 1946/47 oraz 1947/48, ponownie pełnił obowiązki dziekana Wydziału Mechanicznego Politechniki Warszawskiej. W 1950 roku został przewodniczącym Komisji Mechaniki Wydziału V Nauk Technicznych Akademii i pełnił tę funkcję do końca swojego życia.
Jednym z kluczowych dzieł Płużańskiego była książka „Mobilizacja przemysłu na potrzeby obrony kraju”, wydana w Warszawie w 1934 roku, która szybko doczekała się tłumaczeń na języki francuski, niemiecki i rosyjski. W okresie swojego przymusowego pobytu za granicą wydał książkę pt. „Szkolnictwo techniczne w Wielkiej Brytanii”, która ukazała się w Londynie w 1941 roku.
Ostatnie lata życia profesor Płużański poświęcił w całości młodzieży studiującej na Politechnice Warszawskiej. Zmarł w 1951 roku w Warszawie i został pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 299a-1-27).
Stanowiska
Stanisław Płużański w swojej karierze zawodowej piastował wiele znaczących stanowisk, które były świadectwem jego umiejętności oraz wkładu w rozwój branż technicznych i akademickich w Polsce.
- od 1906 – rozpoczął pracę jako konstruktor, a następnie objął stanowisko kierownika w warszawskiej wytwórni silników spalinowych Ursus,
- od 1919 – został pierwszym profesorem Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie,
- od 1926 – pełnił funkcję dyrektora oraz członka zarządu w Polskich Zakładach Skoda, a także doradcy technicznego budowy,
- od 1928 – rozpoczął wykłady na Wydziale Mechanicznym Politechniki Warszawskiej,
- od 1929 – przewodniczył Komisji Techniki Warsztatowej w Polskim Komitecie Normalizacyjnym,
- od 1931 – zajmował stanowisko kierownika Zakładu Obróbki Metali PW,
- 1935–1937 i 1946–1947 – był dziekanem Wydziału Mechanicznego Politechniki Warszawskiej,
- od 1950 – przewodniczył Komisji Mechaniki Wydziału V Akademii Nauk Technicznych.
Członkostwa
W 1923 roku Stanisław Płużański został członkiem korespondentem Akademii Nauk Technicznych z siedzibą w Warszawie.
Wybrane publikacje
Stanisław Płużański był autorem wielu znaczących prac, które miały wpływ na różne dziedziny. Poniżej przedstawiamy niektóre z jego wybranych publikacji:
- Mobilizacja przemysłu na potrzeby obrony kraju, Warszawa 1934 r.,
- Szkolnictwo techniczne w Wielkiej Brytanii, Londyn 1941 r.
Przypisy
- Cmentarz Stare Powązki: MABEL PŁUŻAŃSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 16.02.2020 r.]
- StanisławS. Portalski StanisławS., Zarys Historii Stowarzyszenia Techników Polskich w Wielkiej Brytanii, 1995, strona 181 oraz 204, ISBN 0-9522473-1-3.
- a b Dziesięciolecie Wolnej Wszechnicy Polskiej TKN: sprawozdanie z działalności Towarzystwa Kursów Naukowych, 1906-1916, opracowali Ryszard Błędowski, Stanisław Orłowski, Henryk Mościcki, Warszawa 1917, Podkarpacka BC – wersja elektroniczna
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Emil Michał Przychodzki | Barbara Szabat | Marek Leszczyński | Marian Mazur (naukowiec) | Radomir Jasiński | Władysław Misiuna | Irena Dąbkowska | Stanisław Świdwiński | Maciej Kawecki | August Wrześniowski | Andrzej Zajtz | Zdzisław Kędzia | Alina Barszczewska-Krupa | Karol Maciej Butkiewicz | Samuel Fiszman | Jarosław Kłaczkow | Tadeusz Maresz | Monika Puzianowska-Kuźnicka | Tadeusz Schwartz | Stefan Rosiński (ekonomista)Oceń: Stanisław Płużański