Stanisław Marian Amanowicz, który przyszedł na świat 8 marca 1940 roku w Radomiu, był osobą o znaczącym wpływie na polską politykę konsularną. Jego kariera zawodowa obejmowała pełnienie ważnych ról w administracji państwowej, co czyniło go istotną postacią w zakresie współpracy międzynarodowej.
W latach 1988–1991 Amanowicz sprawował urząd podsekretarza stanu w Ministerstwie Współpracy Gospodarczej z Zagranicą, gdzie miał wpływ na kształtowanie relacji gospodarczych Polski z innymi krajami. Dodatkowo, był charge d’affaires Konsulatu RP w Wellington, co podkreśla jego zaangażowanie w działania na rzecz Polaków za granicą.
Zmarł 30 października 2014 roku, pozostawiając po sobie trwały ślad w polskiej dyplomacji.
Życiorys
Stanisław Amanowicz urodził się jako syn Laberta i Marii. Lata swojego dzieciństwa spędził w trudnych warunkach, jakie niosły ze sobą wojna i okupacja, na terenie Kielecczyzny. Po tych wydarzeniach rodzina przeniosła się do Poznania. W 1958 roku zakończył naukę w Liceum Ogólnokształcącym im. Hugona Kołłątaja w Warszawie, po czym podjął pracę w Przedsiębiorstwie Handlu Zagranicznego „Petrolimpex”.
Amanowicz został oddelegowany do nauki na Moskiewskim Państwowym Instytucie Stosunków Międzynarodowych, gdzie uzyskał tytuł magistra w 1967 roku specjalizując się w międzynarodowych stosunkach ekonomicznych. W trakcie studiów pełnił rolę tłumacza z języka angielskiego dla Międzynarodowej Komisji Kontroli i Nadzoru w Wietnamie, co wzbogaciło jego doświadczenie zawodowe.
Po powrocie w 1967 roku do PHZ „Petrolimpex”, Amanowicz zajął się pracą w Departamencie Współpracy Gospodarczej z ZSRR w Ministerstwie Handlu Zagranicznego. Ukończył tam wiele istotnych ról, w tym starszego radcy, naczelnika wydziału, a następnie wicedyrektora departamentu. W latach 1983-1987 pełnił funkcję radcy handlowego przy ambasadzie PRL w Sydney.
Po powrocie do kraju został wicedyrektorem Departamentu Współpracy Gospodarczej I, który obejmował współpracę z państwami socjalistycznymi w Ministerstwie Współpracy Gospodarczej z Zagranicą. Od listopada 1988 roku do 1991 roku był podsekretarzem stanu w tym samym resorcie. Po tej funkcji pracował jako radca handlowy polskiego konsulatu w Wellington, a od 1991 do 1993 sprawował tam rolę charge d’affaires.
W końcówce lat 90. zajął stanowisko dyrektora departamentu w Ministerstwie Gospodarki, gdzie mógł wykorzystać swoje szerokie doświadczenie w zakresie międzynarodowych relacji gospodarczych. Jego kariera ukazuje nie tylko umiejętności, ale również zaangażowanie w rozwój polskiej gospodarki na arenie międzynarodowej.
Przypisy
- a b Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL [online], Biuletyn Informacji Publicznej IPN [dostęp 24.06.2022 r.]
- Wyszukiwarka cmaentarna [online], Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Warszawie [dostęp 24.06.2022 r.]
- Władysław Grodecki: Ziemia na Kopiec Józefa Piłsudskiego cz. 3: Z Wielkiego Majdanu Isfahanie do Pahiatua – wspomnienia Władysława Grodeckiego. wkrakowie2014cd.wordpress.com, 26.07.2014 r. [dostęp 30.05.2020 r.]
- Etapy nawiązywania i utrzymywania relacji między Polską a Nową Zelandią. W: Joanna Siekiera: Nawiązywanie i utrzymywanie stosunków dyplomatycznych między państwami na przykładzie Rzeczypospolitej Polskiej i Nowej Zelandii. Wrocław: 2011 r.
- Paweł Kwaśniewski: Kiwilandia. Gazeta Wyborcza, 05.07.1996 r. [dostęp 30.05.2020 r.]
- Andrzej Kublik: Chiny bliżej WTO. Gazeta Wyborcza, 16.11.1999 r. [dostęp 30.05.2020 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Marzena Wróbel | Krzysztof Bińkowski | Franciszek Zubrzycki | Rafał Rajkowski | Jacek Jerz | Andrzej Wybrański | Józef Twardzicki | Hipolit Duljasz | Władysław Domagalski (1893–1967) | Kazimierz Wlazło | Michał Tadeusz Brzęk-Osiński | Andrzej Kosztowniak | Julian Malczewski | Elijjahu Ben Elisar | Roman Machnicki | Wojciech Bogaczyk | Marian Orzechowski | Marian Popis | Bogumił Ferensztajn | Artur StandowiczOceń: Stanisław Amanowicz