Wojciech Bogaczyk

---

Działalność opozycyjna w PRL

W trakcie swojej edukacji w Liceum im. Stefana Batorego w Warszawie, Wojciech Bogaczyk aktywnie zaangażował się we współpracę z Studenckim Komitetem Solidarności, który miał ważną rolę w opozycyjnych działaniach przeciwko reżimowi komunistycznemu. Po rozpoczęciu nauki na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim w 1979 roku, Bogaczyk zorganizował kolportaż niezależnych wydawnictw, popularnie określanych jako „bibuła”, które przywoził z Warszawy. W tym samym czasie nawiązał bliski kontakt z lubelskim środowiskiem Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela oraz stał się aktywnym członkiem duszpasterstwa akademickiego prowadzonego przez o. Ludwika Wiśniewskiego. Uczestniczył również w kole samokształceniowym, a także organizował grupy ulotkowe w kontekście bojkotu wyborów w 1980 roku.

W październiku 1980 roku współzałożył Niezależne Zrzeszenie Studentów (NZS) w KUL, zostając jednocześnie częścią tymczasowych władz krajowych NZS w postaci jedenastoosobowego Ogólnopolskiego Komitetu Założycielskiego. Jego aktywność obejmowała również udział w strajku łódzkim na początku 1981 roku. Na pierwszym zjeździe NZS w Krakowie, Bogaczyk wszedł w skład Krajowej Komisji Koordynacyjnej, gdzie był odpowiedzialny za takie obszary jak współpraca z Kościołem Katolickim, organizacjami młodzieżowymi oraz obroną więźniów politycznych. W maju 1981 roku zorganizował marsze w szesnastu ośrodkach akademickich, a także brał udział w I Zjeździe NSZZ „Solidarność”, na którym ogłoszono powstanie Klubu Służby Niepodległości, w którym miał zaszczyt być jednym z współzałożycieli.

W wyniku wydarzeń związanych z wprowadzeniem stanu wojennego został internowany od grudnia 1981 do grudnia 1982 roku w ośrodkach takich jak Białołęka, Jaworze i Darłówku. Po zwolnieniu, w latach 1983–1986 sprawował funkcję kierownika samorządu studentów KUL, aktywnie uczestnicząc w konspiracyjnych zebraniach krajowych liderów samorządów. W 1985 roku był sygnatariuszem apelu Samorządu KUL, wzywającego do bojkotu wyborów.

Na początku 1987 roku Wojciech Bogaczyk powrócił do pracy w odradzającym się podziemnym NZS-ie. Wówczas, pod pseudonimem Stanisław Podorzecki, dołączył do podziemnej Krajowej Komisji Koordynacyjnej NZS, gdzie został przewodniczącym jesienią 1987 roku. Wiosną 1988 roku prowadził akcje solidarnościowe lubelskiego NZS w związku ze strajkiem w Nowej Hucie. W sierpniu tego samego roku reprezentował NZS Lublin w pielgrzymce do Ojca Świętego. Był również współredaktorem pism podziemnych: „Nurt” i „Żak”, a swoje artykuły publikował w prasie emigracyjnej, takiej jak paryskie „Kontakt” oraz londyński „Dziennik Polski”. Jego praca magisterska na temat problematyki religijnej w prasie niezależnej w latach 1976–1980 została wydana przez NZS Lublin w 1989 roku, a więc jeszcze przed zniesieniem cenzury.

Działalność polityczna w III RP

W latach 1989-1990 Wojciech Bogaczyk był aktywnym członkiem prezydium Zarządu Głównego Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego. Po tym okresie objął przywództwo w Chrześcijańskim Ruchu Obywatelskim, co stanowiło ważny krok w jego działalności publicznej. W latach 1991-1995 był aktywnym uczestnikiem Ruchu Trzeciej Rzeczypospolitej.

Bogaczyk starał się o uzyskanie mandatu poselskiego, jednak nie odniósł sukcesu. W wyborach parlamentarnych w 1991 roku walczył o miejsce z listy Wyborczej Akcji Katolickiej, a w 1993 roku z listy Zjednoczenia Polskiego – Porozumienia Centrum. Jego zaangażowanie w sprawy lokalne przejawiało się również w działalności w wyborach samorządowych w 1994 roku, gdzie pełnił rolę pełnomocnika listy „Prawica Razem” w Warszawie.

W latach 1995-2000 był przewodniczącym Komitetu Polska-Czeczenia, co ukazuje jego zaangażowanie w sprawy międzynarodowe oraz solidarność z ludnością Czeczenii. W 2001 roku został uhonorowany odznaką „Zasłużony Działacz Kultury” przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, co dodatkowo podkreśla jego wkład w życie kulturowe kraju.

W 2006 roku uzyskał status osoby pokrzywdzonej z Instytutu Pamięci Narodowej, co może świadczyć o jego trudnych doświadczeniach z przeszłością. Bogaczyk był również członkiem Stowarzyszenia Wolnego Słowa, aktywnie wspierając idee wolności słowa i praw człowieka.

Po zakończeniu swojej działalności publicznej, Wojciech Bogaczyk został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie, w kwaterze G-tuje-9.

Publikacje książkowe

Wojciech Bogaczyk, znany ze swojej twórczości, ma na swoim koncie wiele ważnych publikacji. Oto niektóre z nich:

• problematyka religijna w prasie wychodzącej poza zasięgiem cenzury w latach 1976–1980, Lublin 1989,
• bez (auto)cenzury. Z Wojciechem Bogaczykiem rozmawia Bartłomiej Noszczak, Warszawa 2013,
• (współautor Adam Pietrasiewicz), powroty, Warszawa 2013.

Odznaczenia

W dniu 15 grudnia 2007 roku Wojciech Bogaczyk otrzymał zaszczytne odznaczenie, które zostało mu nadane przez Lecha Kaczyńskiego, ówczesnego Prezydenta RP. Jest to Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, który stanowi jedno z najwyższych wyróżnień w Polsce.

Następnie, w 2016 roku, prezydent Andrzej Duda uhonorował Bogaczyka Krzyżem Wolności i Solidarności, co podkreśla jego znaczącą rolę i osiągnięcia w dziedzinie obrony wartości demokratycznych oraz solidarności społecznej.

---

Oceń: Wojciech Bogaczyk

---