Krzysztof Bińkowski

---

Działalność opozycyjna w PRL

Od sierpnia 1980 roku, Krzysztof Bińkowski regularnie uczestniczył w wiecach i strajkach protestacyjnych, co wyznaczało początek jego intensywnej działalności opozycyjnej. Już we wrześniu tego samego roku, z jego inicjatywy, powstał Komitet Założycielski. Bińkowski stał się członkiem Komisji Wydziałowej NSZZ „Solidarność” w Radomskim Przedsiębiorstwie Przemysłu Skórzanego (RZPS) „Radoskór” oraz pełnił rolę delegata na zjeździe plenarnym Międzyzakładowego Komitetu Założycielskiego (MKZ) NSZZ „Solidarność” Ziemia Radomska.

W lipcu 1981 roku, w duchu aktywności społecznej, współtworzył radomskie struktury Komitetu Obrony Więzionych za Przekonania oraz Konfederacji Polski Niepodległej. Jego działalność była kontynuowana poprzez kolportaż pism KPN, a wśród publikacji, które rozpowszechniał, znajdowały się takie czasopisma jak „Gazeta Polska”, „Droga” i „Opinia”. Ponadto, 21-22 listopada 1981 roku, wziął udział w dwudniowych obradach Ogólnopolskiego Zjazdu Komitetów Obrony Więzionych za Przekonania, który odbył się w Radomiu.

Po wprowadzeniu stanu wojennego, już 14 grudnia 1981 roku, Bińkowski podjął nieudane próby zorganizowania protestu strajkowego w RZPS „Radoskór”, co skutkowało jego internowaniem oraz późniejszym aresztowaniem i skazaniem. Od grudnia 1982 roku, jego działalność przeniosła się w sferę podziemia, gdzie zajął się drukiem i kolportażem niezależnych wydawnictw, takich jak „Wolny Robotnik”, „PWA. Przegląd Wiadomości Agencyjnych”, „Gazeta Polska”, „Niepodległość” oraz „Tygodnik Mazowsze”. W 1983 roku, stał się członkiem podziemnej Tymczasowej Komisji Międzyzakładowej „Solidarność” Ziemia Radomska.

W roku 1984, wspólnie z Dariuszem Sońtą, reaktywował radomską Konfederację Polski Niepodległej, obejmując oczywiście rolę szefa Okręgu Radomskiego KPN, na której czołowej pozycji pozostał aż do 1993 roku. Dodatkowo, w latach 1988-1989, angażował się jako współorganizator happeningów Pomarańczowej Alternatywy.

W drugiej połowie lat 80., wykorzystując swoje umiejętności związane z poligrafią oraz doświadczenie w kolportażu, Bińkowski stworzył Radomską Oficynę Wydawniczą im. Jacka Jerza przy radomskiej KPN. Oficyna ta przez niemal dekadę wydawała prasę oraz literaturę środowisk niepodległościowych w Radomiu, stając się istotnym elementem opozycyjnej sceny wydawniczej tamtych czasów.

Aktywność społeczna i polityczna w III RP

Krzysztof Bińkowski to postać, która odegrała istotną rolę w strukturach społecznych i politycznych III Rzeczypospolitej. Był jednym z liderów radomskich struktur KPN, co oznacza że znacząco wpłynął na rozwój tego ruchu. W latach 1990-1993 aktywnie działał w Towarzystwie Pamięci Józefa Piłsudskiego, a także był członkiem Związku Strzeleckiego „Strzelec”, czego nie można zignorować, biorąc pod uwagę jego zaangażowanie w sprawy narodowe.

Od 2008 roku cieszy się tytułem honorowego członka Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej, co podkreśla jego wkład w popularyzację pamięci historycznej. Bińkowski jest również inicjatorem wielu upamiętnień oraz twórcą miejsc pamięci narodowej, w tym m.in. postawienia krzyża w miejscu zbrodni, który upamiętnia śmierć żołnierza antykomunistycznego podziemia zbrojnego, por. Aleksandra Młyńskiego, ps. Drągal. To właśnie jego działania mają za zadanie przekazać przyszłym pokoleniom pamięć o heroicznych czynach tych, którzy walczyli o wolność.

W latach 2006–2007 pełnił funkcję wiceprezesa Spółdzielni Mieszkaniowej Ustronie, co świadczy o jego zaangażowaniu nie tylko w sprawy historyczne, ale także w lokalne inicjatywy. Dodatkowo bierze udział w działalności Stowarzyszenia „Związek Piłsudczyków Radom”, co potwierdza jego programową chęć kultywowania tradycji narodowych.

Represje

W dniu 14 grudnia 1981 r. po licznych próbach zorganizowania strajku, RZPS Radoskór doświadczył brutalnych represji. Pracownik tej instytucji został zatrzymany i internowany w Ośrodku Odosobnienia w Kielcach-Piaskach. Już 18 grudnia 1981 r. przewieziono go do Aresztu Śledczego w Radomiu, a następnie, 23 grudnia 1982 r., zapadł wyrok Sądu Wojewódzkiego w Radomiu, który skazał go na 1 rok więzienia.

Osadzony został w Zakładzie Karnym nr 2 w Łodzi, a następnie przeniesiono go do Łęczycy oraz Hrubieszowa, gdzie brał udział w strajkach głodowych, protestując przeciwko panującemu reżimowi. Ostatecznie, po rok od uwięzienia, 14 grudnia 1982 r., odzyskał wolność. W trakcie swojego uwięzienia, w marcu 1982 r., został usunięty z miejsca pracy.

Od 1983 r. jego życie stało się nieustannym cyklem zatrzymań, aresztowań oraz przesłuchań. W 1984 r. został tymczasowo aresztowany na ponad 2 miesiące z powodu działalności w podziemnych strukturach „Solidarności”. Zarzucano mu również druk i kolportaż ulotek, co przyczyniło się do jego dalszego prześladowania. Do kolejnych nieprzyjemności doszło w 1986 r., gdy skazano go przez kolegium ds. wykroczeń.

Odznaczenia

Krzysztof Bińkowski cieszy się wieloma odznaczeniami, które podkreślają jego wkład w działalność opozycyjną oraz kulturę. Jako osoba o statusie działacza opozycji antykomunistycznej oraz osoby represjonowanej z powodów politycznych, otrzymał ten zaszczytny tytuł z rąk Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych.

W ramach tego tytułu przyznano mu także Odznakę honorową „Działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej z powodów politycznych”. Jego zaangażowanie w działalność kulturową zostało docenione w 2000 r., kiedy to otrzymał odznakę Zasłużony Działacz Kultury.

W ciągu swojej kariery Bińkowski był wielokrotnie nagradzany. W 2006 r. otrzymał Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski z rąk Prezydenta RP, co stanowiło dla niego znaczące wyróżnienie. Kolejnym ważnym momentem w jego życiu było uhonorowanie go Krzyżem Wolności i Solidarności w 2015 r. oraz Medalem Stulecia Odzyskanej Niepodległości w 2021 r.

---

Oceń: Krzysztof Bińkowski

---