Kazimierz Wlazło, urodzony 15 grudnia 1958 w Radomiu, to postać, która znacząco wpłynęła na życie prawne i polityczne miasta oraz regionu. Jest uznawany za polskiego prawnika, radcę prawnego, a także byłego prezydenta Radomia oraz ostatniego wojewodę radomskiego.
Wlazło swoją edukację rozpoczął na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie ukończył studia w 1981 roku. Po zakończeniu nauki pracował w Stowarzyszeniu „Pax” oraz jako referent prawny w PSS Społem.
W latach 1986–1989 ukończył aplikację radcowską w Okręgowej Komisji Arbitrażowej w Kielcach, co umożliwiło mu uzyskanie uprawnień radcy prawnego.
Kolejnym krokiem w jego karierze była funkcja asystenta wojewody radomskiego w latach 1991–1992. Następnie, od 1992 roku, pełnił rolę wiceprezydenta Radomia, a w 1994 roku został wybrany przez radę na urząd prezydenta tego miasta.
W latach 1997–1998 z ramienia AWS zajmował stanowisko wojewody radomskiego, a następnie, w 1999 roku, został doradcą wojewody mazowieckiego. W tym samym czasie, od 1999 do 2001 roku, pełnił również funkcję doradcy ministra spraw wewnętrznych i administracji.
Warto również wspomnieć, że Wlazło był prezesem zarządu Wojskowego KS Czarni Radom w latach 1996–1999. Po zakończeniu działalności w sferze publicznej zajął się prowadzeniem własnej kancelarii radcowskiej.
W 2014 roku Kazimierz Wlazło został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, co jest dowodem na jego wkład w rozwój prawa oraz lokalnej społeczności.
Przypisy
- „Wszystkim nam przypadł w udziale dobry los”. prezydent.pl, 03.05.2014 r. [dostęp 03.05.2014 r.]
- M.P. z 2014 r. poz. 690
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Anna Kwiecień | Jacek Szymanderski | Robert Mordak | Jan Rejczak | Tadeusz Wydra | Stanisław Kelles-Krauz | Henryk Gacki | Maciej Glogier | Anna Bogucka-Skowrońska | Marian Goliński | Władysław Domagalski (1893–1967) | Hipolit Duljasz | Józef Twardzicki | Andrzej Wybrański | Jacek Jerz | Rafał Rajkowski | Franciszek Zubrzycki | Krzysztof Bińkowski | Marzena Wróbel | Stanisław AmanowiczOceń: Kazimierz Wlazło