Maciej Glogier

Był synem Kiliana Ferdynanda Antoniego Glogiera oraz Zofii Stokowskiej h. Drzewica. W życiu prywatnym, 15 czerwca 1896 roku zawarł związek małżeński z Martyną Marią Wereszczyńską h. Korczak. Ukończył studia z zakresu prawa na Uniwersytecie Warszawskim i szybko rozpoczął swoją karierę zawodową.

W latach 1914–1917 pełnił funkcję wiceprezydenta Radomia, co było istotnym krokiem w jego działalności publicznej. W 1915 roku, pod kierunkiem Maksymiliana Skotnickiego, był szefem VIII Wydziału Statystycznego Komisji Szkolnej Ziemi Radomskiej. Po roku 1917 objął stanowisko prezesa sądu w Radomiu.

Należał do pionierów życia kulturalnego miasta, był pierwszym kierownikiem szkoły muzycznej w Radomiu. Angażował się również w działalność różnych stowarzyszeń i organizacji, co potwierdza jego aktywność w lokalnej społeczności. W 1928 roku został odznaczony Orderem Grzegorza Wielkiego przez papieża Piusa XI, co stanowiło wyraz uznania dla jego zasług.

Maciej Glogier znalazł swoje ostatnie miejsce spoczynku na cmentarzu przy ul. Limanowskiego w Radomiu, gdzie jego życie i osiągnięcia są nadal pamiętane przez mieszkańców miasta.