Bogumił Hoff

---

Życiorys

Urodziny Bogumiła Hoffa miały miejsce jako wydarzenie, z którego dumnie wywodził się z rodziny o silnych wartościach religijnych. Jego ojciec, Ludwig Johannes Christian Hoff, był pastorem ewangelickim z pochodzenia z Meklemburgii. W młodości Bogumił kształcił się w renomowanych szkołach w Lublinie, Krakowie oraz Raciborzu, gdzie zdobył wykształcenie aż do matury. Pomimo pragnień ojca, który marzył o jego sukcesach w teologii, Hoff zdecydował się na zupełnie inny kierunek życia – postanowił zostać rolnikiem.

Po odbyciu odpowiednich praktyk, do roku 1865 pełnił rolę administratora oraz dzierżawcy różnorodnych majątków rolnych. Następnie, Bogumił przeniósł się do Poznania. Tam wydał „Podręcznik rachunkowości” w 1869 roku oraz zainicjował działalność polskiego teatru amatorskiego. W 1870 roku został jednak wypędzony z Poznania przez władze pruskie, co skłoniło go do osiedlenia się w austriackim Cieszynie. Tam podjął pracę jako pomocnik fotografa, co wprowadziło go w fascynujący świat technik fotograficznych.

Później Hoff związał swoje życie z Przemyślem i Krakowem, angażując się także w poszukiwanie surowców mineralnych w Tatrach. W 1877 roku uzyskał posadę urzędnika w Kolei Żelaznej Warszawa – Terespol, co umożliwiło mu osiedlenie się w Warszawie. Bogumił Hoff szczególnie interesował się krajoznawstwem i etnografią. Jego ciągłe wędrówki i obserwacje kultury ludowej były nie tylko pasją, ale także sposobem na dokumentowanie jej bogactwa poprzez różnorodne artystyczne formy, które utrwalał na płótnie oraz papierze.

Współpracował z wybitnym etnografem Oskarem Kolbergiem, który w swoich dziełach wykorzystywał liczne ilustracje autorstwa Hoffa. W miarę upływu lat Bogumił coraz częściej wyruszał z aparatem fotograficznym w teren, aby uchwycić piękno otaczającego go świata.

Po raz pierwszy Bogumił Hoff dotarł do Wiśły w 1882 roku, poszukując miejsca na wypoczynek i regenerację sił. Miejscowość, w której wówczas prawie nikt nie wiedział o istnieniu, zrobiła na nim ogromne wrażenie. Zauroczony jej naturalnymi walorami, Hoff postanowił przyjeżdżać tutaj co roku, a także aktywnie promować jej urok w prasie oraz wśród swoich znajomych. W 1885 roku wybudował pierwszą drewnianą willę o nazwie „Bożydar” (zwaną przez miejscowych „Warszawą”). Niedługo później powstały też wille „Jasna” i „Janina”. Ostatecznie, w 1892 roku, Bogumił osiedlił się w Wiśle na stałe.

Pobyt w Wiśle był dla Hoffa wyjątkowo twórczy. Zgromadził wiele cennych materiałów etnograficznych, które posłużyły mu do wydania w 1888 roku monografii pt. „Lud cieszyński. Jego właściwości i siedziby. Obraz etnograficzny”, będącej tomem pierwszym planowanego większego dzieła „Górale Beskidów zachodnich”. W tej wyprawie Hoff spróbował również swoich sił jako powieściopisarz, publikując książkę opartą na lokalnych legendach, znaną jako „Imko Wisełka”.

Ostatecznie Bogumił Hoff zmarł w Wiśle, a jego ciało znalazło spoczynek na starym cmentarzu ewangelickim „Na Groniczku”, gdzie pozostawił po sobie trwały ślad w historii tej malowniczej miejscowości.

Rodzina

Żona Bogumiła Hoffa, Jadwiga (Hedwig) von Mellenthin, była córką Ottona von Mellenthina oraz Jadwigi von Marwitz. Przed założeniem rodziny z Hoffem, była wdową po Oswaldzie Kretschmerze. Uroczystość zaślubin miała miejsce w 1865 roku w Koźminie, gdzie również na świat przyszedł ich jedyny syn, Bogdan Hoff.

---

Oceń: Bogumił Hoff

---