Plac Konstytucji 3 Maja w Radomiu


Plac Konstytucji 3 Maja to kluczowy punkt na mapie Radomia, znajdujący się w sercu miasta, konkretnie w dzielnicy Śródmieście. To miejsce, które wyróżnia się swoim znaczeniem oraz lokalizacją.

Plac usytuowany jest na styku kilku ważnych ulic, a w szczególności ulicy Żeromskiego, która prowadzi do różnych atrakcji miejskich. Ponadto stanowi zbieżność z ulicami Piłsudskiego oraz Focha, co czyni go intensywnie uczęszczanym miejscem dla zarówno mieszkańców, jak i turystów.

Centralne położenie placu sprawia, że jest to idealne miejsce do spotkań oraz organizacji różnorodnych wydarzeń społecznych i kulturalnych. Jego znaczenie w strukturze Radomia nie może być przeceniane.

Historia

Plac zaprojektowany w 1846 roku zyskał swoją formę w 1875, kiedy to, przy okazji budowy cerkwi św. Mikołaja, został wytyczony. Kościół ten przeszedł przebudowę w latach 1925–1930, stając się znanym kościołem garnizonowym św. Stanisława.

Warto zauważyć, że plac ten powstał w miejsce pierwotnie przewidzianym w regulacyjnym planie Radomia z 1822 roku. Pierwotnie lokalizacja placu miała znajdować się na skrzyżowaniu ulic Sienkiewicza oraz Piłsudskiego.

Nazwa

Nazwa miejsca, o którym mowa, zmieniała się wielokrotnie na przestrzeni lat. Warto przyjrzeć się tym zmianom:

  • 1875 – 1898: pl. Cerkiewny,
  • 1989 – V 1916: pl. Soborny,
  • V 1916 – IX 1916: pl. Zielony,
  • IX 1916 – 1940: pl. 3 Maja,
  • 1940 – 1945: Adolf Hitler Platz,
  • 1945 – 1948: pl. 3 Maja,
  • 1948 – 1981: pl. Konstytucji,
  • od 1981: pl. Konstytucji 3 Maja.

Architektura

Plac Konstytucji 3 Maja w Radomiu jest miejscem, gdzie historia i architektura tworzą unikalną harmonijną całość. Dominującą formą zabudowy są reprezentacyjne kamienice, które powstały w XIX wieku oraz na początku XX wieku. Warto zwrócić uwagę na zjawiskowy, neobarokowy kościół garnizonowy św. Stanisława, którego przebudowa miała miejsce w latach 1925–1930. Świątynia została przekształcona z cerkwi pw. św. Mikołaja i znajduje się tuż przy Grobem Nieznanego Żołnierza, usytuowanym przed frontonem kościoła od strony ulicy Żeromskiego.

Spośród różnych obiektów zabudowy wyróżniają się:

  • nr 3 – budynek dawnego hotelu Europejskiego, który został założony w 1898 roku przez Ludwika Łagodzińskiego. W okresie międzywojennym na parterze znajdowały się kawiarnie, w tym Łobzowianka i Bolesława Przybytniewskiego, a także restauracja i sklep kolonialny A. Borowskiej,
  • nr 5 – pałac Karschów i Wickenhagenów, który jest monumentalną, eklektyczną kamienicą o cechach pałacowych, wzorowaną na warszawskim pałacu Kronenberga, wzniesioną w latach 1881–1882. W użytkowym parterze mieściła się m.in. Apteka Łagodzińskich oraz cukiernia Przybytniewskiego, a także biura Sądu Okręgowego oraz rosyjska Resursa Obywatelska. W czasie okupacji niemieckiej w budynku działalność prowadziła dyrekcja operacyjna niemieckiej Kolei Wschodniej,
  • nr 6 – modernistyczna, pięciokondygnacyjna kamienica, która powstała w latach 30. XX wieku,
  • nr 8 – dom Staniszewskich, wybudowany w 1876 roku, który w okresie międzywojennym był siedzibą kawiarni Bombonierka oraz Kasy Spółdzielczej dla Handlu i Przemysłu. Po zakończeniu II wojny światowej mieściła się tam Miejska i Wojewódzka Biblioteka Publiczna.

Północną pierzeję placu tworzą dostojne budynki usytuowane przy ulicy Żeromskiego:

  • nr 37 – dom Podworskich, zbudowany w latach 1866–1867 w stylu neorenesansowym, stworzony według projektu Antoniego Wąsowskiego. Wyróżnia go ściana szczytowa ozdobiona boniowaniem oraz trzema płytkimi arkadami, a także popiersiami postaci antycznych umieszczonymi na konsolach. Razem z gmachami dawnego Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego, kamienica Podworskich stanowi piękne tło dla zrewitalizowanego w 2013 skweru,
  • nr 35 – gmach dawnego Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego, wybudowany w 1852 roku w stylu neorenesansowym, na podstawie projektu Henryka Marconiego i Ludwika Radziszewskiego. Po 1933 roku, po zakończeniu działalności instytucji finansowych, gmach został przeznaczony na cele oświatowe,
  • nr 33 – eklektyczna kamienica, która znajduje się na rogu ulicy Focha. W okresie międzywojennym w narożnym lokalu parterowym funkcjonowała popularna Cukiernia Rembikowskiego,
  • nr 31 – tzw. dom Pod amorkiem, który zniknął z powierzchni po 1945 roku. Nazwa wywodzi się od figury kupidyna, umieszczonej na zwieńczeniu tympanonu ryzalitu środkowego.

Zabytki wpisane do rejestru Narodowego Instytutu Dziedzictwa, zlokalizowane w obrębie placu Konstytucji 3 Maja to:

  • nr 1 – dom, 1890
  • nr 3 – dom, 1890
  • nr 5 – dom, 1881–82
  • nr 6 – dom, po 1930
  • nr 8 – dom, 1890.

Pomniki

Na placu Konstytucji 3 Maja w Radomiu możemy zobaczyć wiele interesujących monumentów, które mają swoje unikalne historie. Przed kościołem garnizonowym znajduje sięGrób Nieznanego Żołnierza, przekształcony w pomnik w kształcie płyty, zbudowany w 1925 roku. Niestety uległ on zniszczeniu w trakcie okupacji niemieckiej, lecz został odbudowany w 1995 roku.

Warto również zwrócić uwagę na wschodnią część placu, gdzie w pobliżu ulicy Żeromskiego stoi pomnik Leszka Kołakowskiego. Z kolei w części zachodniej możemy podziwiać pomnik Witolda Gombrowicza, który również przyciąga uwagę mieszkańców oraz turystów.

Przypisy

  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo mazowieckie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30.09.2024 r. [dostęp 27.09.2019 r.]
  2. Stanisław Bochyński: Dziedzictwo przemysłowe Radomia cz. II. Cozadzien.pl, 08.02.2015 r. [dostęp 11.02.2015 r.]
  3. Fontanny trysnęły. Muzyka, światło, kąpiel. gazeta.pl/radom. [dostęp 19.07.2013 r.]
  4. a b c R. Metzger, Radom między wojnami: opowieść o życiu miasta 1918–1939, Łódź – Radom 2012, s. 106.
  5. A. Sawicki, Radom: Zabytki architektury, s. 93.
  6. A. Sawicki, Radom: Zabytki architektury, s. 50.
  7. J. Sekulski, Encyklopedia Radomia, Radom 2009, s. 29.
  8. J. Sekulski, Encyklopedia Radomia, Radom 2009, s. 48.
  9. J. Sekulski, Encyklopedia Radomia, Radom 2009, s. 49.
  10. J. Sekulski, Encyklopedia Radomia, Radom 2009, s. 50.
  11. J. Sekulski, Encyklopedia Radomia, Radom 2009, s. 84–85.
  12. J. Sekulski, Encyklopedia Radomia, Radom 2009, s. 124.
  13. J. Sekulski, Encyklopedia Radomia, Radom 2009, s. 184.
  14. Red. W. Kalinowski, Urbanistyka i architektura Radomia, Lublin 1975, s. 195.
  15. a b R. Metzger, Radom między wojnami: opowieść o życiu miasta 1918–1939, s. 103, 106.
  16. A. Sawicki, Radom: Zabytki architektury, Radom 2009, s. 62.

Oceń: Plac Konstytucji 3 Maja w Radomiu

Średnia ocena:4.65 Liczba ocen:20