Plac Konstytucji 3 Maja to kluczowy punkt na mapie Radomia, znajdujący się w sercu miasta, konkretnie w dzielnicy Śródmieście. To miejsce, które wyróżnia się swoim znaczeniem oraz lokalizacją.
Plac usytuowany jest na styku kilku ważnych ulic, a w szczególności ulicy Żeromskiego, która prowadzi do różnych atrakcji miejskich. Ponadto stanowi zbieżność z ulicami Piłsudskiego oraz Focha, co czyni go intensywnie uczęszczanym miejscem dla zarówno mieszkańców, jak i turystów.
Centralne położenie placu sprawia, że jest to idealne miejsce do spotkań oraz organizacji różnorodnych wydarzeń społecznych i kulturalnych. Jego znaczenie w strukturze Radomia nie może być przeceniane.
Historia
Plac zaprojektowany w 1846 roku zyskał swoją formę w 1875, kiedy to, przy okazji budowy cerkwi św. Mikołaja, został wytyczony. Kościół ten przeszedł przebudowę w latach 1925–1930, stając się znanym kościołem garnizonowym św. Stanisława.
Warto zauważyć, że plac ten powstał w miejsce pierwotnie przewidzianym w regulacyjnym planie Radomia z 1822 roku. Pierwotnie lokalizacja placu miała znajdować się na skrzyżowaniu ulic Sienkiewicza oraz Piłsudskiego.
Nazwa
Nazwa miejsca, o którym mowa, zmieniała się wielokrotnie na przestrzeni lat. Warto przyjrzeć się tym zmianom:
- 1875 – 1898: pl. Cerkiewny,
- 1989 – V 1916: pl. Soborny,
- V 1916 – IX 1916: pl. Zielony,
- IX 1916 – 1940: pl. 3 Maja,
- 1940 – 1945: Adolf Hitler Platz,
- 1945 – 1948: pl. 3 Maja,
- 1948 – 1981: pl. Konstytucji,
- od 1981: pl. Konstytucji 3 Maja.
Architektura
Plac Konstytucji 3 Maja w Radomiu jest miejscem, gdzie historia i architektura tworzą unikalną harmonijną całość. Dominującą formą zabudowy są reprezentacyjne kamienice, które powstały w XIX wieku oraz na początku XX wieku. Warto zwrócić uwagę na zjawiskowy, neobarokowy kościół garnizonowy św. Stanisława, którego przebudowa miała miejsce w latach 1925–1930. Świątynia została przekształcona z cerkwi pw. św. Mikołaja i znajduje się tuż przy Grobem Nieznanego Żołnierza, usytuowanym przed frontonem kościoła od strony ulicy Żeromskiego.
Spośród różnych obiektów zabudowy wyróżniają się:
- nr 3 – budynek dawnego hotelu Europejskiego, który został założony w 1898 roku przez Ludwika Łagodzińskiego. W okresie międzywojennym na parterze znajdowały się kawiarnie, w tym Łobzowianka i Bolesława Przybytniewskiego, a także restauracja i sklep kolonialny A. Borowskiej,
- nr 5 – pałac Karschów i Wickenhagenów, który jest monumentalną, eklektyczną kamienicą o cechach pałacowych, wzorowaną na warszawskim pałacu Kronenberga, wzniesioną w latach 1881–1882. W użytkowym parterze mieściła się m.in. Apteka Łagodzińskich oraz cukiernia Przybytniewskiego, a także biura Sądu Okręgowego oraz rosyjska Resursa Obywatelska. W czasie okupacji niemieckiej w budynku działalność prowadziła dyrekcja operacyjna niemieckiej Kolei Wschodniej,
- nr 6 – modernistyczna, pięciokondygnacyjna kamienica, która powstała w latach 30. XX wieku,
- nr 8 – dom Staniszewskich, wybudowany w 1876 roku, który w okresie międzywojennym był siedzibą kawiarni Bombonierka oraz Kasy Spółdzielczej dla Handlu i Przemysłu. Po zakończeniu II wojny światowej mieściła się tam Miejska i Wojewódzka Biblioteka Publiczna.
Północną pierzeję placu tworzą dostojne budynki usytuowane przy ulicy Żeromskiego:
- nr 37 – dom Podworskich, zbudowany w latach 1866–1867 w stylu neorenesansowym, stworzony według projektu Antoniego Wąsowskiego. Wyróżnia go ściana szczytowa ozdobiona boniowaniem oraz trzema płytkimi arkadami, a także popiersiami postaci antycznych umieszczonymi na konsolach. Razem z gmachami dawnego Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego, kamienica Podworskich stanowi piękne tło dla zrewitalizowanego w 2013 skweru,
- nr 35 – gmach dawnego Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego, wybudowany w 1852 roku w stylu neorenesansowym, na podstawie projektu Henryka Marconiego i Ludwika Radziszewskiego. Po 1933 roku, po zakończeniu działalności instytucji finansowych, gmach został przeznaczony na cele oświatowe,
- nr 33 – eklektyczna kamienica, która znajduje się na rogu ulicy Focha. W okresie międzywojennym w narożnym lokalu parterowym funkcjonowała popularna Cukiernia Rembikowskiego,
- nr 31 – tzw. dom Pod amorkiem, który zniknął z powierzchni po 1945 roku. Nazwa wywodzi się od figury kupidyna, umieszczonej na zwieńczeniu tympanonu ryzalitu środkowego.
Zabytki wpisane do rejestru Narodowego Instytutu Dziedzictwa, zlokalizowane w obrębie placu Konstytucji 3 Maja to:
- nr 1 – dom, 1890
- nr 3 – dom, 1890
- nr 5 – dom, 1881–82
- nr 6 – dom, po 1930
- nr 8 – dom, 1890.
Pomniki
Na placu Konstytucji 3 Maja w Radomiu możemy zobaczyć wiele interesujących monumentów, które mają swoje unikalne historie. Przed kościołem garnizonowym znajduje sięGrób Nieznanego Żołnierza, przekształcony w pomnik w kształcie płyty, zbudowany w 1925 roku. Niestety uległ on zniszczeniu w trakcie okupacji niemieckiej, lecz został odbudowany w 1995 roku.
Warto również zwrócić uwagę na wschodnią część placu, gdzie w pobliżu ulicy Żeromskiego stoi pomnik Leszka Kołakowskiego. Z kolei w części zachodniej możemy podziwiać pomnik Witolda Gombrowicza, który również przyciąga uwagę mieszkańców oraz turystów.
Przypisy
- Rejestr zabytków nieruchomych – województwo mazowieckie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30.09.2024 r. [dostęp 27.09.2019 r.]
- Stanisław Bochyński: Dziedzictwo przemysłowe Radomia cz. II. Cozadzien.pl, 08.02.2015 r. [dostęp 11.02.2015 r.]
- Fontanny trysnęły. Muzyka, światło, kąpiel. gazeta.pl/radom. [dostęp 19.07.2013 r.]
- a b c R. Metzger, Radom między wojnami: opowieść o życiu miasta 1918–1939, Łódź – Radom 2012, s. 106.
- A. Sawicki, Radom: Zabytki architektury, s. 93.
- A. Sawicki, Radom: Zabytki architektury, s. 50.
- J. Sekulski, Encyklopedia Radomia, Radom 2009, s. 29.
- J. Sekulski, Encyklopedia Radomia, Radom 2009, s. 48.
- J. Sekulski, Encyklopedia Radomia, Radom 2009, s. 49.
- J. Sekulski, Encyklopedia Radomia, Radom 2009, s. 50.
- J. Sekulski, Encyklopedia Radomia, Radom 2009, s. 84–85.
- J. Sekulski, Encyklopedia Radomia, Radom 2009, s. 124.
- J. Sekulski, Encyklopedia Radomia, Radom 2009, s. 184.
- Red. W. Kalinowski, Urbanistyka i architektura Radomia, Lublin 1975, s. 195.
- a b R. Metzger, Radom między wojnami: opowieść o życiu miasta 1918–1939, s. 103, 106.
- A. Sawicki, Radom: Zabytki architektury, Radom 2009, s. 62.
Pozostałe obiekty w kategorii "Ulice i place":
Ulica 1905 Roku | Plac Kazimierza Wielkiego w Radomiu | Rynek w Radomiu | Ulica 25 Czerwca w Radomiu | Ulica Bolesława Limanowskiego w Radomiu | Ulica gen. Leopolda Okulickiego w Radomiu | Ulica Ferdynanda Focha w Radomiu | Ulica Grodzka w Radomiu | Ulica Henryka Sienkiewicza w Radomiu | Ulica Jacka Malczewskiego w Radomiu | Plac Jagielloński w Radomiu | Ulica Szwarlikowska w Radomiu | Ulica Stefana Żeromskiego w Radomiu | Ulica Mikołaja Reja w Radomiu | Ulica Marii Curie-Skłodowskiej w Radomiu | Ulica Żytnia w Radomiu | Ulica Maratońska w Radomiu | Ulica Wałowa w Radomiu | Ulica Stanisława Moniuszki w Radomiu | Ulica Adama Mickiewicza w RadomiuOceń: Plac Konstytucji 3 Maja w Radomiu