Budynek Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego w Radomiu

---

Historia

W sercu Radomia znajduje się neorenesansowy gmach, którego projekt stworzyli Henryk Marconi oraz Ludwik Radziszewski. Obiekt ten został wzniesiony w 1852 roku jako siedziba dyrekcji szczegółowej Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego. Instytucja ta, związana z ziemiańskim sektorem finansowym, powstała w 1825 na mocy inicjatywy Franciszka Ksawerego Druckiego Lubeckiego, pełniącego funkcję ministra skarbu Królestwa Polskiego.

Radomski oddział Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego funkcjonował w tym budynku aż do 1922 roku. Po tym okresie, w latach 1922–1933, gmach stał się siedzibą Banku Ziemiańskiego z siedzibą w Warszawie. Od 1933 roku budynek był wykorzystywany przez różnorodne instytucje edukacyjne, co przyczyniło się do jego dalszej ewolucji i adaptacji.

W 2013 roku dokonano rewitalizacji otaczającego skwer, który wraz z szczytową ścianą domu Podworskich stanowi obecnie atrakcyjny punkt w przestrzeni miejskiej, łącząc historię z nowoczesnością.

Architektura

Gmach Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego w Radomiu to przykład neorenesansowej architektury. To jednopiętrowy obiekt, który został zaprojektowany w ten sposób, aby frontem zwrócić się ku ulicy Żeromskiego.

Siedmioosiowa fasada budynku jest bogato zdobiona, a jej najbardziej charakterystycznymi elementami są dwa skrajne ryzality, które posiadają piętra. Ryzality te wyróżniają się dekoracyjnym boniowaniem oraz balkonami, co nadaje im elegancki wygląd. W centralnej części fasady znajduje się parterowy ryzalit, w którym mieści się główne wejście do obiektu. Jego zdobienie stanowi ozdobny kartusz herbowy, który dodaje całości uroku.

---

Oceń: Budynek Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego w Radomiu

---