Benedykt Konowalski, urodzony 21 marca 1928 w Radomiu, był postacią niezwykle ważną dla polskiej kultury muzycznej. Jego życie zakończyło się 27 stycznia 2021 roku w Warszawie, jednak jego dziedzictwo pozostaje nieprzemijające.
Był nie tylko kompozytorem, ale także uznawanym dyrygentem oraz pedagogiem, który przyczynił się do rozwoju talentów muzycznych wielu pokoleń.
Życiorys
Benedykt Konowalski, syn znanego kompozytora Józefa Konowalskiego, zakończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego w 1952 roku. W roku 1956 objął stanowisko kierownika Centralnego Zespołu Artystycznego Wojska Polskiego, który działał w Warszawie. W tym czasie rozpoczął kształcenie w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie.
Pod okiem Jana Maklakiewicza oraz Tadeusza Szeligowskiego ukończył Wydział Kompozycji w 1960 roku, a następnie zdał egzaminy na Wydziale Dyrygentury Symfoniczno-Operowej, pod kierunkiem Stanisława Wisłockiego w 1964 roku. Po zakończeniu edukacji, w 1966 roku rozpoczął pracę jako wykładowca w tej samej uczelni. W kolejnych latach, jako prodziekan Wydziału Kompozycji, Dyrygentury i Teorii Muzyki, angażował się w rozwój instituacji, w latach 1984–1987 pełnił funkcję prorektora, a w 1987 roku uzyskał tytuł profesora.
W młodszych latach, od 1972 do 1992 roku, często przewodniczył kolegium redakcyjnemu Wydawnictwa Muzycznego Agencji Autorskiej w Warszawie. Jego kariera artystyczna obfitowała w liczne koncerty symfoniczne, podczas których dyrygował zarówno w Polsce, jak i za granicą. Pracował jako producent wielu płyt oraz programów telewizyjnych, a także pomógł w prawykonaniach dzieł współczesnych kompozytorów.
Wielokrotnie został uhonorowany za swoje osiągnięcia artystyczne. Jury konkursowe wyróżniło go m.in. podczas konkursu kompozytorskiego Oddziału Warszawskiego Związku Kompozytorów Polskich w 1990 roku, a także na Międzynarodowym Konkursie Organowym im. Feliksa Nowowiejskiego (1996) oraz na Międzynarodowym Konkursie Kompozytorskim im. Grażyny Bacewicz (1999). Otrzymał nagrody przyznawane przez Ministra Kultury i Sztuki w latach 1977 oraz 1987, a w 1979 oraz 1987 roku został wyróżniony nagrodą Prezesa Rady Ministrów I stopnia, zarówno za ogół swojej twórczości artystycznej, jak i wypowiedzi adresowane do dzieci oraz młodzieży.
W 1998 roku został odznaczony Medalem Polonia Mater Nostra Est, a dziewięć lat później, w 2008 roku, otrzymał Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. W 1967 roku zostawił ślad w pamięci społeczności Warszawy, otrzymując Srebrną odznakę honorową „Za zasługi dla Warszawy”.
Benedykt Konowalski to kompozytor, który stworzył wiele znaczących dzieł, takich jak symfonie, koncerty, oratoria, utwory kameralne, chóralne, baletowe, a nawet opery, w tym utwory dedykowane dzieciom. Jego twórczość jest niezwykle bogata i zróżnicowana.
Na cmentarzu Bródnowskim znalazł spoczynek (kwatera 3B-5-32).
Przypisy
- Benedykt Konowalski, [w:] Twórcy [online], Culture.pl [dostęp 22.03.2024 r.] .
- Nie żyje Benedykt Konowalski [online], polmic.pl [dostęp 26.03.2021 r.] .
- Benedykt Konowalski, Warszawa, 06.02.2021 r. - kondolencje [online], nekrologi.wyborcza.pl [dostęp 07.02.2021 r.] .
- Medal Zasłużony Kulturze - Gloria Artis. www.gov.pl [dostęp 21.06.2020 r].
- Benemerenti Ordynariatu Polowego dla Fundacji Ewy Błaszczyk oraz Reprezentacyjnego Zespołu Artystycznego WP. ordynariat.wp.mil.pl, 14.01.2017 r. [dostęp 17.01.2017 r.]
- Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m.st. Warszawy, nr 3, 10.03.1967 r., s. 3.
- Interia, Polska lokalna, Bogumiła Gajowiec: Benedykt Konowalski i Mielec, Aktualizacja: 01.04.2008 r.
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Waldemar Zillinger | Piotr Czub | Piotr Juliusz Kurzątkowski | Czesław Paschalski | Halina Kurkowska | Aleksandra Korwin-Szymanowska | Rafał Kochański | Rafał Klepacz | Olgierd Łotoczko | Tytus Chałubiński | Saturnin Zawadzki | Henryk Drzazga | Edward Arnekker | Maria Romanowska (ekonomista) | Longin Kaczanowski | Zofia Sekuła | Piotr Dominiak | Konstanty Fanti | Daniel Wójcik | Jerzy SkowronekOceń: Benedykt Konowalski