Kościół Świętej Rodziny w Radomiu

---

Historia

Budowla, którą dziś znamy jako kościół Świętej Rodziny, powstała jako kaplica przy Domu Pracy, który należał do Radomskiego Towarzystwa Dobroczynności. Projektując tę kaplicę, inżynier cywilny i architekt miejski Stefan Lamparski zastosował styl neogotycki, co dodaje jej wyjątkowego charakteru. Fundamenty obiektu zaczęły być wznoszone w wiośnie 1904 roku, a 10 sierpnia tego samego roku kamień węgielny został poświęcony przez księdza prałata Wawrzyniecza Szubartowicza, który był głównym fundatorem tej inwestycji. Wspierana przez s. Maria Jadwigę Kruzer, kaplica zyskała swoje mury dzięki pracy murarzy, Juljana Gawłowskiego oraz Karola Goździkowskiego, a także ciesielskich rzemieślników, w tym Jana Neumana.

Uroczystość poświęcenia budowli odbyła się 26 września 1905 roku, podczas Mszy Świętej, którą celebrował ksiądz Szubartowicz. Kościół, chociaż nie jest ogromny, wyróżnia się swoją okazałością i harmonijnie wpisuje się w zespół budynku Domu Pracy, przy czym został usytuowany równolegle do ulicy Świeżej.

W 1936 roku wnętrze kaplicy przeszło renowację, a całość ozdobiła polichromia, której autorem był nieznany artysta z Warszawy. Jako że potrzeby dydaktyczne wzrastały, w latach 1966–1970 obiekt został rozbudowany – dołączono do niego sale katechetyczne, które obecnie funkcjonują jako kaplice, a noszą imiona Jana Pawła II, Ojca Pio oraz Miłosierdzia Bożego.

Po 1974 roku zmieniono wystrój wnętrza kaplicy, co przyczyniło się do jej dalszego upiększenia. W 1985 roku obiekt przeszedł restaurację, która miała na celu zachowanie jego historycznego charakteru oraz dostosowanie do współczesnych potrzeb.

---

Oceń: Kościół Świętej Rodziny w Radomiu

---