Edward Kossoy

W 1930 roku Edward Kossoy ukończył Gimnazjum Państwowe im. T. Chałubińskiego w Radomiu. Następnie podjął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie uzyskał dyplom w 1934 roku. Jego życie, jednak, na zawsze zmieniło się w 1940 roku, kiedy to został skazany na osiem lat łagrów. Udało mu się wyrwać z tego losu po dwóch latach, dzięki umowie Sikorski-Majski, co pozwoliło mu na opuszczenie ZSRR z armią Andersa.

W kolejnych latach Edward Kossoy osiedlił się w Palestynie, gdzie zaangażował się w działalność bojową w ramach Irgun Cewai Leumi. Niesamowicie trudne czasy II wojny światowej przyniosły mu osobiste tragedie — zginęli jego ojciec, żona i córka. W 1944 roku, będąc w Tel Awiwie, spisał swoje tragiczne przeżycia z czasów łagru w formie opowiadań, które zostały opublikowane w zbiorze „Stołypinka” w 2003 roku.

Po wojnie Kossoy przebywał w Izraelu, a następnie osiedlił się w Szwajcarii, gdzie kontynuował swoje kształcenie w Monachium, Kolonii i Genewie. Uzyskał tam stopnie doktora praw i nauk politycznych. Jako adwokat reprezentował tysiące ofiar zbrodni hitlerowskich, pomagając im w sprawach dotyczących zadośćuczynień i odszkodowań niemieckich. Edward Kossoy był autorem kilku książek napisanych w językach: angielskim, niemieckim i polskim, oraz publikował wiele artykułów dotyczących kwestii historycznych, odszkodowań oraz współczesnych stosunków międzynarodowych.

W obszernym dorobku Edwarda Kossoya szczególne miejsce zajmują publikacje w „Zeszytach Historycznych” wydawanych przez Instytut Literacki w Paryżu. Jego osiągnięcia zostały docenione, gdy w 2010 roku otrzymał medal „Pro Masovia”, a w 2011 roku został odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej. Ostatnie lata życia spędził w Conches, malowniczym przedmieściu Genewy, gdzie pozostawił po sobie niezatarte ślady w historii oraz w pamięci wielu ludzi, których reprezentował.