Michel Schwalbé

---

Życiorys

Michel Schwalbé był wybitnym skrzypkiem i pedagogiem, który swoje muzyczne umiejętności kształcił pod okiem renomowanych nauczycieli. Uczył się u Maurycego Frenkla, a także u Jerzego Zajdermana w Szkole Muzycznej im. S. Moniuszki w Warszawie. Jego kontynuacja nauki miała miejsce w Paryżu, gdzie od 1933 roku studiował grę na skrzypcach pod okiem George’a Enescu oraz Julesa Bouchereta. Dodatkowo, kształcił się w zakresie kameralistyki i dyrygentury u Pierre’a Monteux.

W 1935 roku uczestniczył w I Międzynarodowym Konkursie Skrzypcowym im. H. Wieniawskiego w Warszawie, gdzie zdobył dyplom honorowy za swoje występy. Niestety, po wybuchu II wojny światowej, zmuszony był uciekać z okupowanego Paryża do Lyonu, a następnie, w 1942, dotarł do Szwajcarii.

W latach 1944–1946 pełnił rolę koncertmistrza Orkiestry Szwajcarii Romańskiej. W tym okresie zaznaczył swoją obecność na Festiwalu w Lucernie, grając jako pierwszy skrzypek orkiestry festiwalowej, gdzie miał przyjemność współpracować z wieloma znanymi dyrygentami, takimi jak Artur Toscanini, Wilhelm Furtwängler, Ernest Ansermet oraz Herbert von Karajan, który wówczas zyskiwał popularność.

Schwalbé koncertował z zespołami, które sam założył: Genfer Trio i Schwalbé-Quartett w latach 1946–1948. W 1948 roku osiągnął sukces, zdobywając pierwsze miejsce w Międzynarodowym Konkursie Muzycznym w Scheveningen. Jego kariera nabrała tempa, gdy w 1957 roku przeniósł się do Berlina, gdzie na zaproszenie Herberta von Karajana objął stanowisko koncertmistrza w Filharmonikach Berlińskich, pozostając na nim przez niemal 30 lat, aż do 1986 roku.

Michel Schwalbé odbył wiele podróży koncertowych po całej Europie, grając na słynnym skrzypcach Stradivariusa „King Maximilian, Unico” z 1709 roku, które zostały mu ofiarowane przez fundację Axela Springera. Dodatkowo, w 1972 roku miał okazję grać na Stradivariusie „Sleeping Beauty” z około 1704 roku.

Oprócz działalności koncertowej, Schwalbé był również aktywnym pedagogiem. W latach 1948–1957 pełnił funkcję profesora w Konserwatorium Genewskim, a od 1963 roku wykładał na Berlińskim Uniwersytecie Sztuk Pięknych oraz w 1984 roku w Yehudi Menuhin School w Stoke d’Abernon. Organizował liczne kursy mistrzowskie w Mozarteum w Salzburgu, w Londynie, jak również w Britten–Pears School for Advanced Musical Studies w Aldeburgh, a także w Stanach Zjednoczonych oraz Japonii.

Jego osiągnięcia zostały docenione poprzez przyznanie mu Krzyża Oficerskiego Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec oraz tytuł Kawalera Legii Honorowej.

Wybrane nagrania płytowe

Oto wybrane nagrania płytowe, które są znakomitym przykładem osiągnięć artystycznych Michela Schwalbé:

• Richard Strauss: Ein Heldenleben (Życie bohatera) – opus 40, współpraca z Berliner Philharmoniker, pod batutą Herberta von Karajana, wydane przez Deutsche Grammophon w 1959 roku,
• Richard Strauss: Also sprach Zarathustra (Tako rzecze Zaratustra) – opus 30, realizacja z Berliner Philharmoniker, kierownictwo artystyczne Herbert von Karajan, Deutsche Grammophon, rok 1974,
• Piotr Czajkowski: Der Schwanensee (Jezioro łabędzie) – suita z baletu, wykonanie z Berliner Philharmoniker, Michel Schwalbé i Herbert von Karajan, Deutsche Grammophon,
• Antonio Vivaldi: Die vier Jahreszeiten (Cztery pory roku) – nagranie z udziałem Michela Schwalbé, Herbert von Karajan i Berliner Philharmoniker, Deutsche Grammophon, rok 1985.

---

Oceń: Michel Schwalbé

---