Lech Owron

Kultura i sztuka

Lech Owron był wybitnym polskim aktorem filmowym, który pozostawił ślad w historii polskiej kinematografii. Urodził się 6 lipca 1893 roku w Radomiu, a swoje życie zakończył 9 czerwca 1965 roku w Katowicach. Jego kariera artystyczna była znacząca i wpływowa, a twórczość Owrona do dziś cieszy się uznaniem wśród miłośników filmu.

Życiorys

Lech Owron był znany jako utalentowany aktor oraz osobowość związana z polską kulturą. Ukończył Szkołę im. Rontalera w Warszawie. Jego edukację kontynuował, studiując górnictwo w Mons w Belgii. Podczas I wojny światowej przebywał w Rosji, co z pewnością wpłynęło na jego późniejsze doświadczenia życiowe.

Po powrocie do Polski w 1919 roku objął stanowisko dyrektora nowo utworzonego zespołu teatralnego „Qui Pro Quo”. Wkrótce potem zajął się pracą jako urzędnik bankowy, ale jego pasja do sztuki szybko go przyciągnęła z powrotem na scenę. W 1925 roku zadebiutował na ekranie w filmie „Wampiry Warszawy”. Od momentu swojego debiutu, miał okazję grać w licznych produkcjach filmowych, zazwyczaj wcielając się w postacie czarnych charakterów, co przyniosło mu pewne uznanie w branży filmowej.

Jednak z czasem znużony aktorstwem, wrócił do pracy w urzędzie. W 1937 roku zdecydował się na powrót na ekran w filmie „O czym marzą kobiety”, lecz niestety jego powrót nie odniósł sukcesu. Brak znaczących ofert zakończył jego karierę filmową po zagraniu epizodów w dwóch kolejnych produkcjach.

Po zakończeniu II wojny światowej Owron sporadycznie występował, głównie na różnych deskach teatralnych, zachowując jednak swoje miejsce w pamięci widzów jako postać związana z polskim kinem i teatrem.

Filmografia

Filmografia Lecha Owrona, jednego z prominentnych postaci polskiego kina, obejmuje wiele znaczących tytułów, które na trwałe wpisały się w historię naszej kinematografii. Poniżej przedstawiamy listę wybranych filmów, w których zagrał w różnych rolach, ukazując jego różnorodne umiejętności aktorskie:

  • 1925 – Wampiry Warszawy. Tajemnica taksówki nr 1051 – Baron Kamiłow,
  • 1926 – Czerwony błazen – Prokurator Gliński,
  • 1927 – Orlę – Janosik,
  • 1928 – Ludzie dzisiejsi – Herbutt, dyrektor koncern,
  • 1928 – Romans panny Opolskiej,
  • 1929 – Szlakiem hańby,
  • 1930 – Niebezpieczny romans,
  • 1931 – Cham,
  • 1931 – Rok 1914,
  • 1932 – Szyb L-23,
  • 1932 – Niebezpieczny romans,
  • 1933 – Szpieg w masce,
  • 1937 – O czym marzą kobiety – krupier,
  • 1937 – Pan redaktor szaleje,
  • 1937 – Dorożkarz nr 13,
  • 1960 – Krzyżacy – komtur.

Oceń: Lech Owron

★★★★★
Średnia ocena:4.46 Liczba ocen:14