Ned Glass


Ned Glass, znany również jako Nusyn Glass, to postać, która na zawsze zapisała się w historii amerykańskiego kina i telewizji. Urodził się 1 kwietnia 1906 roku w Radomiu, co czyni jego historię jeszcze bardziej interesującą, gdyż wiele osób nie zdaje sobie sprawy z europejskich korzeni wielu hollywoodzkich gwiazd. Zmarł 15 czerwca 1984 roku w Encino, pozostawiając po sobie bogate dziedzictwo artystyczne.

Jako aktor telewizyjny, Glass zyskał uznanie w branży, a w szczególności w latach 60. i 70. XX wieku. W 1969 roku jego talent został doceniony, kiedy to otrzymał nominację do prestiżowej nagrody Emmy. Nominacja ta dotyczyła jego występu w roli drugoplanowej Sola Coopera w popularnym sitcomie NBC „Julia”, emitowanym w latach 1968-1971, w którym u boku Diahann Carroll zagrał w jednej z kluczowych postaci.

Historia Ned Glassa to przykład sukcesu, który można odnieść na wielkiej scenie, a jego wkład w rozwój telewizji i sztuki aktorskiej pozostaje nieoceniony. Jego kariera była nie tylko imponująca, ale również inspirująca dla wielu pokoleń aktorów.

Życiorys

Urodziny Neda Glassa miały miejsce w Radomiu, który był częścią Kongresu Polskiego, sytuując się w obrębie Imperium Rosyjskiego. W młodzieńczych latach zdecydował się na emigrację do Stanów Zjednoczonych, gdzie dorastał w dynamicznym środowisku Nowego Jorku. W trakcie swojej edukacji kształcił się w City College of New York, co pomogło mu w rozwijaniu kariery aktorskiej.

W 1931 roku zadebiutował na Broadwayu, gdzie wystąpił w sztuce Elmera Rice’a pod tytułem Radca prawny (Counselor-at-Law). Jego kariera filmowa rozwijała się z równą intensywnością, a w 1961 roku zagrał jedną z ról w melodramacie muzycznym West Side Story, zrealizowanym przez Roberta Wise’a i Jerome’a Robbinsa. Dwa lata później można go było zobaczyć w komedii romantycznej Szarada, gdzie wcielił się w postać czarnego charakteru, Leopolda W. Gideona, reżyserowanej przez Stanleya Donena.

Wielu widzów zapamiętało go z ról, w których często odgrywał postacie o nerwowym, potulnym lub fajtłapowatym charakterze. Jego wygląd, podkreślony grubymi okularami oraz charakterystyczny, nosowy akcent nowojorski, czyniły go łatwo rozpoznawalnym w branży filmowej i teatralnej.

Filmografia

– 1939: I’m from Missouri jako dziennikarz,

– 1952: Wróć, mała Shebo jako mężczyzna w ośrodku Anonimowych Alkoholików,

– 1952: Piękny i zły jako mężczyzna przy szafie,

– 1953: Wojna światów jako dobrze ubrany łupieżca z walizką gotówki,

– 1953: I Love Melvin jako menadżer teatralny,

– 1953: Juliusz Cezar jako szewc,

– 1958: Ucieczka w kajdanach jako lekarz,

– 1958: Król Kreol jako recepcjonista hotelu,

– 1959: Północ, północny zachód jako sprzedawca biletów,

– 1961: West Side Story jako Doc,

– 1962: Kid Galahad jako Max Lieberman,

– 1963: Szarada jako Leopold W. Gideon,

– 1966: Szczęście Harry’ego jako Doc Schindler,

– 1968: Duch Blackbearda jako Teller,

– 1968: Kochany Chrabąszcz jako urzędnik w punkcie poboru opłat drogowych,

– 1973: Ocalić tygrysa jako Sid Fivush.

Przypisy

  1. Hal Erickson: Ned Glass Biography. AllMovie. [dostęp 01.02.2020 r.]
  2. Ned Glass Biography (c. 1906-1984). Film Reference. [dostęp 01.02.2020 r.]
  3. Ned Glass (1906-1984) – More than just an actor. Movie Movie Blog. [dostęp 01.02.2020 r.]
  4. Ned Glass (1906-1984). Find a Grave. [dostęp 01.02.2020 r.]
  5. a b Ned Glass – Bio, Facts, Family. Famous Birthdays. [dostęp 01.02.2020 r.]
  6. a b Ned Glass Pictures. FanPix.Net. [dostęp 01.02.2020 r.]
  7. a b Personalidade: Ned Glass (Polônia). InterFilmes.com. [dostęp 01.02.2020 r.]

Oceń: Ned Glass

Średnia ocena:4.97 Liczba ocen:11