Parafia św. Wacława w Radomiu

---

Historia

Historia parafii św. Wacława sięga XIII wieku. Otwierając się na mieszkańców dawnego Starego Radomia, pierwotny drewniany kościół został zfundowany przez Leszka Białego. Jako budowla murowana powstał wokół roku 1216. W 1222 roku, po przekazaniu starszego kościoła św. Piotra benedyktynom sieciechowskim, bp Iwo Odrowąż ustanowił nową parafię. Jednakże parafia została zlikwidowana i włączona do parafii św. Jana 3 maja 1811 roku. Po rekonstrukcji w 1985 roku, kościół stał się filią tej parafii, aż do ponownego erygowania przez bp. Edwarda Materskiego 1 września 1992 roku.

Pierwsza świątynia była niewielką, jednonawową budowlą, wzniesioną z cegły na fundamencie wykonanym z kamieni polnych. Uposażenie jej dokonał Bolesław Wstydliwy. Warto zauważyć, że przebudowę kościoła zrealizowano około 1440 r. Aż do początku XIX wieku kościół św. Wacława pełnił swoją funkcję sakralną. W tym okresie jednak przeszedł na własność władz państwowych Księstwa Warszawskiego, które przekształciły go w skład mąki, a później w magazyn wojskowy, a następnie w areszt wojskowy przez rosyjskie władze.

W czasie I wojny światowej obiekt pełnił funkcję szpitala epidemiologicznego. Po zakończeniu tej wojny, a także w okresie międzywojennym oraz po II wojnie światowej, w kościele urządzono oddział psychiatryczny Szpitala Miejskiego, znany jako Szpital św. Wacława. Po jego przeniesieniu do nowych budynków w Krychnowicach, kościół stał się magazynem, a później oddziałem archeologicznym Muzeum Regionalnego.

Od początku lat siedemdziesiątych XX wieku trwały intensywne starania o odzyskanie kościoła. Inicjatywa została podjęta przez bp. Piotra Gołębiowskiego oraz proboszcza parafii św. Jana, ks. Stanisława Sikorskiego. W wyniku ich działań, 24 marca 1978 roku, kościół został przekazany przez władze państwowe w wieczystą dzierżawę parafii św. Jana. Wkrótce po tym, rozpoczęto proces renowacji świątyni, do którego przygotowania podjęli się specjaliści z Politechniki Krakowskiej pod okiem prof. Wiktora Zina. Prace renowacyjne trwały aż do 9 czerwca 1986 roku, kiedy to bp Edward Materski poświęcił odnowioną świątynię.

Obiekt, który możemy podziwiać dzisiaj, to orientowany, gotycki kościół murowany z cegły czerwonej w układzie polskim, tynkowany wewnątrz, jednonawowy. Z przodu kościoła znajduje się portal gotycki pochodzący z około 1440 roku, uskokowy, wykonany z profilowanej cegły. Ponowne erygowanie parafii nastąpiło dekretem bp. Edwarda Materskiego z 19 sierpnia 1992 roku. W latach 2012-2014 przeprowadzono gruntowne prace konserwatorskie, które miały na celu zachowanie tego cennego obiektu.

Zasięg parafii

Parafia św. Wacława w Radomiu obejmuje wiernych zamieszkałych w różnych lokalizacjach tego miasta. Do wspólnoty należą mieszkańcy ulic:

• Asnyka,
• Bednarska,
• św. Floriana,
• Fredry,
• Jaworowa,
• Limanowskiego (od cmentarza do ul. Wałowej),
• Lustrzana,
• Mariacka (od nr 1 do 19),
• Młodzianowska (od nr 1 do 9 i od 2 do 10),
• Piotrówka,
• Piwna,
• Plac Stare Miasto,
• Przechodnia,
• Staromiejska,
• Tytoniowa (od nr 1 do 10),
• św. Wacława,
• Zgodna,
• oraz teren cmentarny przy ul. Limanowskiego.

Proboszczowie

Od 1992 roku, świątynia zyskała status parafii, co zbiegło się z wyznaczeniem swoich granic. W tym czasie duchowni osiedli w plebanii przy kościele farnym.

W 2007 roku, za sprawą ks. Andrzeja Tuszyńskiego, prezesa SCM „Arka”, dokonano zakupu dawnych pomieszczeń Domu Starców, aby utworzyć nową siedzibę „Arki” oraz uruchomić Akademię SNS. Kapłani przeprowadzili się do nowej lokalizacji przy Placu Stare Miasto 2.

• ks. Waldemar Gula (1992–2006),
• ks. Andrzej Zarzycki (2006–2011),
• ks. Andrzej Tuszyński (od 2011).

Zgromadzenia zakonne

W parafii św. Wacława w Radomiu można znaleźć różnorodne zgromadzenia zakonne, które przyczyniają się do życia duchowego wspólnoty. W szczególności wyróżniają się dwa istotne zgromadzenia:

• zgromadzenie Sióstr Córek Maryi Niepokalanej,
• Synowie Niepokalanego Poczęcia NMP.

---

Oceń: Parafia św. Wacława w Radomiu

---