Danuta Maria Grabowska, urodzona 16 lipca 1942 roku w Radomiu, jest wybitną postacią w polskiej polityce oraz w dziedzinie edukacji. W swojej karierze pełniła funkcję nauczycielki, co przyczyniło się do jej późniejszego zaangażowania w politykę. Grabowska miała zaszczyt zasiadać w Sejmie (X, II, III oraz IV kadencji), gdzie aktywnie uczestniczyła w pracach legislacyjnych.
W latach 1993–1997 sprawowała również urząd wiceministra edukacji narodowej, co pozwoliło jej na znaczący wpływ na reformy w polskim systemie edukacji. Dzięki swojemu doświadczeniu i zaangażowaniu, Danuta Grabowska zdobyła szereg osiągnięć, które wpływały na rozwój polityki edukacyjnej w Polsce.
Życiorys
Danuta Grabowska, w 1971 roku ukończyła studia na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. W latach 1960–1975 była nauczycielką zawodu w liceum pielęgniarstwa, a później objęła stanowisko zastępczyni dyrektora. W tym samym roku, w którym obroniła dyplom, wstąpiła do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W 1975 zaczęła pracować jako sekretarz w zarządzie wojewódzkim Towarzystwa Wiedzy Powszechnej, a następnie pełniła rolę kierowniczki wojewódzkiego ośrodka kształcenia ideologicznego w Komitecie Wojewódzkim PZPR w Radomiu.
W latach 1979–1981 zajmowała stanowisko zastępczyni dyrektora liceum ogólnokształcącego, a następnie została inspektorką oświaty i wychowania w Radomiu. Od 1981 do 1983 roku była sekretarzem Komitetu Wojewódzkiego PZPR w tym mieście, a od 1984 przez dwa lata kierowała Wydziałem Organizacyjnym Urzędu Wojewódzkiego. W 1986 objęła rolę kuratora oświaty w Radomiu, a także przewodniczącej zarządu wojewódzkiego Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej.
W 1983 roku została wybrana do zarządu głównego TPPR. Po transformacji ustrojowej w Polsce, Danuta Grabowska znalazła się w gronie zaangażowanych w życie polityczne III Rzeczypospolitej, zostając przewodniczącą Stowarzyszenia Polska-Litwa, powiązanego ze Stowarzyszeniem Współpracy Polska-Wschód.
W roku 1989 uzyskała mandat poselski w Sejmie X kadencji z ramienia PZPR w okręgu radomskim. Po tym wydarzeniu, w latach 1993–2005, była posłanką w Sejmie II, III i IV kadencji, reprezentując listy Sojuszu Lewicy Demokratycznej z okręgów radomskich nr 37 oraz nr 17. Pełniła także funkcję wiceministra edukacji narodowej w latach 1993–1997, a od 1998 do 2001 zasiadała w sejmiku mazowieckim I kadencji.
W 2005 roku bez powodzenia ubiegała się o mandat senatora, a w 2006 o mandaty radnej sejmiku. W przedterminowych wyborach parlamentarnych w 2007 roku również nie zdołała mandatu zdobyć, kandydując z listy koalicji Lewica i Demokraci. W 2008 roku weszła w skład komisji etyki SLD, angażując się w życia partyjne i społeczne.
Odznaczenia
W 1982 roku Danuta Grabowska została uhonorowana Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, co świadczy o jej znaczących osiągnięciach oraz wkładzie w rozwój i dobro społeczeństwa. Wyróżnieniem, które również przypadło jej w udziale, jest Order Uśmiechu, przyznawany przez dzieci osobom, które w szczególny sposób przyczyniły się do ich szczęścia i radości.
Przypisy
- Kawalerowie. orderusmiechu.pl. [dostęp 13.06.2020 r.]
- Kadencja I. mazovia.pl. [dostęp 13.06.2020 r.]
- Profil na stronie Biblioteki Sejmowej. [dostęp 16.10.2013 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Bogusław Zaleski | Lejb Mincberg | Jan Wojciech Piekarski | Izrael Ajzenman | Grzegorz Sapiński | Marek Siwiec (ur. 1964) | Tadeusz Cynkin | Zofia Bartosiewicz | Jacek Vieth | Andrzej Belina | Jolanta Daniel | Irena Sroczyńska | Dariusz Piątek | Aleksander Dębski (poseł) | Norbert Mastalerz | Edward Kalecki | Anna Bańkowska (samorządowiec) | Dariusz Rosati | Marian Goliński | Anna Bogucka-SkowrońskaOceń: Danuta Grabowska