Radomiak Radom

---

Historia

Chronologia nazw

Początki piłki nożnej w Radomiu wiążą się z Radomskim Towarzystwem Sportowym, które w 1910 roku rozpoczęło swoją działalność jako oficjalna instytucja sportowa. Później, w 1921 roku, przekształciło się w Radomskie Koło Sportowe, by po latach, w 1950 roku, stać się Ogniwem. W 1958 roku nastąpił powrót do dawnej nazwy. Natomiast Radomiak Radom jako oficjalny klub sportowy powstał w wyniku fuzji KS Bata Radom i Szkolnego Klubu Sportowego Radom 7 kwietnia 1945 roku.

Od 1950 roku klub funkcjonował kolejno jako Związkowiec Radom, a potem Włókniarz Radom w 1951 r., by w 1958 roku przyjąć nazwę KS Radomiak Radom. W 1967 roku doszło do integracji Radomskiego Koła Sportowego z KS Radomiak Radom, co stworzyło RKS Radomiak Radom. Powstanie Spółki Akcyjnej w 2008 roku nadało nowy wymiar klubowi – RKS Radomiak 1910 Radom S.A.

Radomskie Towarzystwo Sportowe

Dla młodego Włodzimierza Chędzyńskiego, ucznia piątej klasy Szkoły Handlowej, prezent w postaci skórzanej piłki nożnej stał się inspiracją do organizacji pierwszego meczu. Dzięki pozwoleniu dyrektora szkoły, Prospera Jarzyńskiego, młodzi adepci futbolu organizowali nieformalne rozgrywki w Radomiu, czym rozpoczęli historię piłki nożnej w mieście. Oficjalnie Radomskie Towarzystwo Sportowe zaistniało w 1910 roku, uprzywilejowane carskim pozwoleniem na działalność. Obok piłki nożnej, aktywne były również inne sekcje sportowe: kolarska, tenisowa, łyżwiarska oraz gimnastyczna („Sokół”).

W 1921 roku klub przeżywał trudności organizacyjne, prowadzące do podziału Towarzystwa, w wyniku czego powstały dwa kluby: Czarni i Radomskie Koło Sportowe. Stary Ogród stał się siedzibą nowych inwestycji: boiska piłkarskiego oraz kortów tenisowych. W szybkim tempie zespół awansował do klasy B okręgu warszawskiego, by rok później zdobyć tytuł mistrza klasy B.

Rok 1928 przyniósł klubowi sukces w postaci mistrzostwa podokręgu, a walka o mistrzostwo okręgu z Klubem Sportowym Sosnowiec była ważnym wydarzeniem w jego historii. Rozgrywki w 1931 roku przypieczętowały ambicje klubu awansami do baraży o ekstraklasę, podczas gdy niestety światowy konflikt zatrzymał wiele z tych aspiracji. I wojna światowa spowodowała czasową przerwę w działalności Kordiana, a II wojna światowa wpłynęła na działalność klubu poprzez zniszczenia infrastruktury i straty wśród zawodników.

W latach powojennych Radomski klub zorganizował zebranie działaczy, a piłkarze szybko powrócili na boiska, jednak wyniki nie były już tak efektowne, jak wcześniej. W 1947 roku radomianie zdobyli mistrzostwo okręgu, ale kolejne sezony były nasycone problemami prowadzącymi do kryzysu sportowego i finansowego, a ostatecznie zawieszenia działalności klubu w latach 60.

Początki Radomiaka

Po zakończeniu wojny, działalność sportowa przybrała nowy wymiar. Wiosną 1945 roku do życia powołano nowy klub – Klub Sportowy „Bata”, noszący imię radomskiego przedsiębiorstwa obuwniczego, ale już w lipcu tego roku przyjęto nazwę KS „Radomiak”. W ramach działań organizacyjnych, Włodzimierz Skibiński został honorowym prezesem, a działania organizacyjne były efektem pracy wielu pasjonatów sportu.

Wśród kluczowych postaci w działalności klubu wyróżniają się Bronisław Biernacik – pierwszy kierownik sekcji piłkarskiej, a także Marian Matyjaśkiewicz jako szkoleniowiec i kapitan Ludwik Adamczyk. Symbolicznie pierwszy mecz Radomiaka wypadł na 2 kwietnia 1945 roku, gdzie naprzeciwko radomian stanęła drużyna Broni Radom i zakończył się zwycięstwem rywali.

Dzięki dobrej grze, Radomiak zdobył tytuł mistrza podokręgu, co zapoczątkowało jego przygodę w rozgrywkach wyższego szczebla. Drużyna pokonała przeciwników takich jak WKS Siedlce, awansując do walki o mistrzostwo okręgu warszawskiego. Najważniejsze osiągnięcie sezonu przypadło na doniesienie tytułu mistrza okręgu warszawskiego w 1945 roku po kontrowersyjnym finale z Polonią Warszawa.

Fuzja Radomiaka z Radomskim Kołem Sportowym – RKS Radomiak

Rok 1967 przyniósł ważne zmiany, gdy doszło do połączenia dwóch klubów – Radomiaka i Radomskiego Koła Sportowego. Nowo powstała jednostka funkcjonowała pod nazwą RKS Radomiak. Zieloni na tym etapie swojego istnienia, w 1969 roku i w 1972 roku, przenosili się do II ligi, choć ich obecność na wyższym szczeblu rozgrywek trwała krótko.

Przełom lat 70’ XX wieku ponownie wprowadził klub na zaplecze ekstraklasy, a szczególnym wyczynem była seria zwycięstw, choć finalnie sezonie 1982/1983 kończyli na trzecim miejscu w tabeli II ligi. Przełom nastąpił w kolejnych latach, kiedy z klubem de facto wiązano nadzieje na nowe sukcesy.

Historyczny awans do I ligi

Sezon 1983/1984 przyniósł Zielonym historyczny awans do I ligi. Pod wodzą prezesa Ryszarda Antoniewicza klub odnotował wyraźne wzmocnienia poprzez dołączenie topowych zawodników m.in. Górnika Zabrze oraz Adamem Beneszem ze Stali Stocznia Szczecin.

Zespołowi udało się wypracować mocarstwową pozycję w lidze, triumfując nad Hutnikiem, co przyspieszyło ich marzenie awansu do ekstraklasy.

Lata 90. XX wieku i początek XXI

Okres lat 90. XX wieku dla Radomiaka był czasem walki o utrzymanie się na najwyższych poziomach rozgrywkowych. Rok 1989 to spadek do III ligi, jednak klub osiągał sukcesy w następnych latach, co pozwalało na wzloty. W sezonie 1992/1993 drużyna, zasilana przez Rafała Siadaczkę, walczyła o powrót do II ligi.

Początek XXI wieku to czas, w którym klub zmagał się z finansowymi problemami i fluktuacjami w lidze. Zdobycie prawa do gry w barażach, takie jak w 2003/2004, były sukcesywną próbą powrotu do I ligi.

Nowa spółka

Rok 2008 to ważny moment dla Radomiaka. Z powodu zadłużenia ogłoszono upadłość stowarzyszenia, tworząc na jego miejsce nową spółkę akcyjną. Dzięki reorganizacji, klub wznowił działalność. Zieloni podjęli rozgrywki w nowej IV lidze, kończąc sezon na pierwszym miejscu i awansując do wyższej klasy rozgrywkowej.

Sezon 2016/2017 przyniósł kolejne sportowe wyzwania. Chociaż klub zajął czwarte miejsce w II lidze, nie zdołał awansować wyżej po porażce z Bytovią Bytów. W kolejnych latach Radomiak dążył do powrotu do Ekstraklasy, co udało się osiągnąć w sezonie 2020/2021, kończąc ligę na pierwszym miejscu. To oznaczało powrót do najwyższej klasy rozgrywkowej po 36 latach tęsknoty za triumfami.

Sukcesy

Historia sukcesów Radomiaka Radom jest bogata i zróżnicowana. Poniżej przedstawiamy kilka najważniejszych osiągnięć klubu:

• Dotarcie do 1/4 finału Mistrzostw Polski w 1946 roku,
• Zajęcie 7. miejsca w Ekstraklasie w sezonie 2021/22,
• Dwa razy zdobycie mistrzostwa I ligi (dawniej II ligi): w sezonie 1983/1984 (grupa II) oraz 2020/2021,
• Jedna z najważniejszych chwil w historii klubu to dotarcie do 1/4 finału Pucharu Polski w sezonie 2006/2007,
• Zdobycie Pucharu Polski na szczeblu kieleckiego OZPN w latach: 1961, 1962/1963, 1965/1966, 1966/1967, 1967/1968 oraz 1975/1976,
• Osiągnięcia na poziomie radomskiego OZPN obejmują 6 tytułów Pucharu Polski w sezonach: 1989/1990, 1990/1991, 1991/1992, 1992/1993, 1996/1997 oraz 1999/2000.

Klubowe statystyki i rekordy

Klub Radomiak Radom ma bogatą historię statystyk i rekordów, które sięgają do 22 maja 2022 roku. Wspaniałe osiągnięcia klubu obejmują zarówno najwięcej odniesionych zwycięstw, jak i największe porażki, które są kluczowymi elementami uznania drużyny na polskim rynku piłkarskim.

W kategorii ogólnej najważniejsze osiągnięcia klubu to:

• Najwyższe zwycięstwo miało miejsce 7 maja 2000 roku, kiedy to Radomiak pokonał Mazovię Mińsk Mazowiecki aż 15:0,
• W Ekstraklasie najwyższa wygrana została zanotowana 23 czerwca 1985 roku, gdzie drużyna triumfowała nad Górnikiem Wałbrzych wynikiem 5:1,
• Historyczna najwyższa porażka miała miejsce 29 maja 1966 roku, po przegranej z KSZO Ostrowiec Świętokrzyski wynikiem 0:9,
• Największa klęska w Ekstraklasie miała miejsce 10 lutego 2024, gdzie Radomiak przegrał z Cracovią 0:6.

W kategoriach indywidualnych wyróżniają się następujące statystyki:

• Najwięcej występów w I lidze odnotował Andrzej Niedziółka oraz Adam Benesz, obaj zdobywając 30 występów,
• Najwięcej występów łącznie należy do Marka Wojdaszki,
• Najwięcej bramek w Ekstraklasie strzelił Leonardo Rocha, zdobywając 19 goli,
• Najwięcej bramek łącznie zdobył Leândro Rossi, który zakończył karierę z imponującą liczbą 116 goli.

W analizie rund ligowych Radomiak brał udział w:

• Ekstraklasie – jeden sezon, w którym zajęli 15. miejsce, gdzie rozegrali 30 meczów, zdobywając 25 punktów, 8 zwycięstw, 9 remisów i 13 porażek z bilansem bramkowym 29-32,
• I lidze – 20 sezonów, co zaowocowało 531 meczami, 513 punktami, 179 zwycięstwami, 149 remisami i 203 porażkami, z bilansem bramkowym 595-649.

Sezon po sezonie

Sezon	Rozgrywki ligowe			Puchar Polski (rozgrywki centralne)
	Liga		Miejsce
Lata 1969–2017
1969/1970	III	III liga (gr. II)	16/16	–
1970/1971	brak danych
1971/1972
1972/1973	III	III liga (gr. II)	13/16
1973/1974		Klasa okręgowa (gr. Kielce)	1/15
1974/1975	II	II liga (gr. południowa)	14/16
1975/1976	III	Klasa okręgowa (gr. Kielce)	1/14
1976/1977		III liga (gr. III)	1/14	1/16 finału
1977/1978	II	II liga (gr. północna)	5/16	–
1978/1979		II liga (gr. wschodnia)	6/16	II runda
1979/1980		II liga (gr. wschodnia)	7/16	1/16 finału
1980/1981		II liga (gr. wschodnia)	11/16	II runda
1981/1982		II liga (gr. wschodnia)	11/16	IV runda
1982/1983		II liga (gr. wschodnia)	3/16	1/8 finału
1983/1984		II liga (gr. wschodnia)	1/16	III runda
1984/1985	I	I liga	15/16	III runda
1985/1986	II	II liga (gr. zachodnia)	7/16	1/16 finału
1986/1987		II liga (gr. zachodnia)	8/16	II runda
1987/1988		II liga (gr. zachodnia)	9/16	III runda
1988/1989		II liga (gr. zachodnia)	14/16	II runda
1989/1990	III	III liga (gr. IV)	2/20	1/16 finału
1990/1991		III liga (gr. VI)	3/16	I runda
1991/1992		III liga (gr. VI)	2/16	III runda
1992/1993		III liga (gr. V)	1/16	III runda
1993/1994	II	II liga (gr. wschodnia)	4/18	1/16 finału
1994/1995		II liga (gr. wschodnia)	15/16	II runda
1995/1996	III	III liga (gr. V)	14/14	II runda
1996/1997	IV	IV liga (gr. Radom-Lublin)	_	–
1997/1998		IV liga (gr. Radom-Lublin)	_	I runda
1998/1999		IV liga (gr. Lublin, Radom, Biała Podlaska, Siedlce)	2/18	–
1999/2000		IV liga (gr. Lublin, Radom, Biała Podlaska, Siedlce)	1/18
2000/2001	III	III liga (gr. I)	9/20	I runda
2001/2002		III liga (gr. I)	14/18	–
2002/2003	IV	IV liga (gr. mazowiecka)	1/18
2003/2004	III	III liga (gr. I)	2/16
2004/2005	II	II liga	16/18
2005/2006		II liga	14/18	1/8 finału
2006/2007	III	III liga (gr. I)	7/16	1/4 finału
2007/2008		III liga (gr. I)	7/16	–
2008/2009	V	IV liga okręgowa (gr. mazowiecka – południe)	1/17
2009/2010	IV	III liga (gr. łódzko-mazowiecka)	2/16
2010/2011		III liga (gr. łódzko-mazowiecka)	4/16
2011/2012		III liga (gr. łódzko-mazowiecka)	1/16
2012/2013	III	II liga (gr. wschodnia)	9/18
2013/2014		II liga (gr. wschodnia)	12/18
2014/2015	IV	III liga (gr. łódzko-mazowiecka)	1/16	I runda
2015/2016	III	II liga	8/18	–
2016/2017		II liga	4/18	1/16 finału
2017/2018		II liga	5/18	1/32 finału
2018/2019		II liga	1/18	1/32 finału
2019/2020	II	I liga	4/18	1/16 finału
2020/2021		I liga	1/18	1/8 finału
2021/2022	I	Ekstraklasa	7/18	1/32 finału
2022/2023		Ekstraklasa	10/18	1/8 finału
2023/2024		Ekstraklasa	15/18	I runda
2024/2025		Ekstraklasa	_	_

Trenerzy

W historii klubu Radomiak Radom, nieprzerwanie od jego założenia, przewinęło się wielu trenerów, którzy kształtowali drużynę na różnych etapach jej istnienia. Poniżej przedstawiamy szczegółową listę szkoleniowców, którzy poprowadzili zespół w kolejnych latach:

• 1945-1946: Marian Matyjaśkiewicz,
• 1947-1948: Rudolf Vytacil,
• 1949-1951: Marian Matyjaśkiewicz,
• 1952: Stanisław Klocek,
• 1953-1955: Henryk Zatorski,
• 1956: Tadeusz Trojan, Marian Łańko,
• 1957-1960: Karol Żelazny,
• 1960-1962: Tadeusz Rusinowicz,
• 1962-1963: Witold Klocek, Karol Żelazny,
• 1963-1964: Kazimierz Kszczotek, Adam Wapiennik,
• 1964-1965: Kazimierz Kszczotek, Lech Chalabry,
• 1965-1966: Kazimierz Kszczotek, Leszek Krzysiak,
• 1966-1969: Leszek Krzysiak,
• 1969-1970: Leszek Krzysiak, Władysław Piec, Stanisław Baran,
• 1970-1971: Stanisław Baran, Longin Janeczek,
• 1971-1972: Kazimierz Kszczotek, Leopold Rejmer, Leszek Krzysiak,
• 1972-1974: Leszek Krzysiak,
• 1974-1975: Leszek Krzysiak, Stanisław Pawłowski,
• 1975-1976: Stanisław Pawłowski,
• 1976-1977: Stanisław Pawłowski, Rudolf Kapera,
• 1977-1978: Rudolf Kapera,
• 1978-1979: Rudolf Kapera, Tadeusz Wanat, Paweł Kowalski,
• 1979-1981: Paweł Kowalski,
• 1981-1982: Paweł Kowalski, Marek Równy, Józef Antoniak,
• 1982-1985: Józef Antoniak,
• 1985-1986: Mariusz Łaski, Zygmunt Ocimek, Michał Leonowicz,
• 1986-1987: Jur Zieliński, Aleksander Papiewski, Jur Zieliński,
• 1987-1988: Jur Zieliński,
• 1988-1989: Jur Zieliński, Jerzy Leszczyński,
• 1989-1993: Józef Antoniak,
• 1993-1994: Józef Antoniak, Jur Zieliński,
• 1994-1995: Jur Zieliński,
• 1995-1996: Jur Zieliński, Maciej Jaśkiewicz, Mirosław Peresada,
• 1996-1997: Arkadiusz Skonieczny, Bolesław Strzemiński,
• 1997-1998: Bolesław Strzemiński,
• 1998-1999: Bolesław Strzemiński, Włodzimierz Andrzejewski,
• 1999-2000: Bolesław Strzemiński, Jur Zieliński,
• 2000-2001: Jur Zieliński, Janusz Pietrasik, Tadeusz Łukiewicz, Jur Zieliński,
• 2001-2002: Jerzy Rot,
• 2002-2003: Jerzy Rot, Włodzimierz Andrzejewski,
• 2003-2004: Włodzimierz Andrzejewski, Jerzy Engel jr,
• 2004-2005: Jan Makowiecki, Arkadiusz Skonieczny, Mieczysław Broniszewski,
• 2005-2006: Mieczysław Broniszewski, Mariusz Kuras, Arkadiusz Skonieczny, Witold Mroziewski,
• 2006-2007: Witold Mroziewski, Józef Antoniak, Jacek Kacprzak,
• 2007-2008: Jerzy Engel jr, Jerzy Wójcik,
• 2008-2009: Zbigniew Wachowicz,
• 2009-2010: Jerzy Rot, Arkadiusz Grzyb,
• 2010-2011: Arkadiusz Grzyb, Grzegorz Wesołowski, Arkadiusz Grzyb, Arkadiusz Skonieczny, Piotr Wątorski,
• 2011-2012: Dariusz Dźwigała, Armin Tomala,
• 2012-2013: Armin Tomala, Janusz Niedźwiedź,
• 2013-2014: Janusz Niedźwiedź, Mirosław Kosowski, Marcin Jałocha,
• 2014-2015: Jacek Magnuszewski,
• 2015-2016: Jacek Magnuszewski, Verner Lička,
• 2016-2017: Verner Lička, Robert Podoliński,
• 2017-2018: Jerzy Cyrak, Grzegorz Opaliński,
• 2018-2022: Dariusz Banasik,
• 2022-2023: Mariusz Lewandowski,
• 2023: Constantin Gâlcă,
• 2023-2024: Maciej Kędziorek,
• 2024-: Bruno Baltazar.

Piłkarze

Obecny skład

Stan zespołu jest aktualny na dzień 14 grudnia 2023. Poniżej przedstawiamy szczegóły dotyczące graczy:

Nr	Poz.	Piłkarz
_	_	_
33	2 obrońca	Dawid Abramowicz
16	2 obrońca	Mateusz Cichocki
29	2 obrońca	Raphael Rossi
13	2 obrońca	Jan Grzesik
_	_	_
6	3 pomocnik	Michał Kaput
27	3 pomocnik	Rafał Wolski
8	3 pomocnik	Luizão
7	3 pomocnik	Lisandro Semedo
96	4 napastnik	Pedro Henrique

Lp.	Pozycja	Imię i Nazwisko
17	Napastnik	Leonardo Rocha
77	Pomocnik	Christos Donis
92	Obrońca	Mike Cestor
10	Pomocnik	Roberto Alves
20	Pomocnik	Luís Machado
9	Napastnik	Leândro Rossi
14	Obrońca	Damian Jakubik
11	Pomocnik	Daniel Pik
_	_	_
53	Pomocnik	Tiago Matos
88	Pomocnik	Francisco Ramos
5	Obrońca	Hélder Sá
31	Bramkarz	Krzysztof Bąkowski
18	Napastnik	Krystian Okoniewski
21	Pomocnik	Jakub Snopczyński
37	Pomocnik	Mikołaj Molendowski
–	Bramkarz	Wiktor Koptas

Reprezentanci kraju w barwach Radomiaka

W historii klubu, Marian Czachor weszło do historii jako pierwszy i dotychczas jedyny zawodnik, który miał zaszczyt wystąpić w reprezentacji Polski, grając w barwach Radomiaka. Powołanie do kadry otrzymał od Henryka Reymana na mecz z Rumunią, który odbył się 19 lipca 1947 roku w Warszawie, gdzie mimo jego pełnego zaangażowania, drużyna przegrała 1:2.

Oprócz pierwszej reprezentacji, zawodnicy z Radomiaka mieli również okazję reprezentować Polskę w kadrze B. W sezonie 1984/1985 w drużynie B wystąpili dwaj gracze: Andrzej Niedziółka (1 mecz, 1 gol) oraz Marek Sadowski (1 mecz).

Na uwagę zasługują również młodsi reprezentanci Polski juniorów, wśród których znajdują się: Jerzy Osuch, Tadeusz Mosiołek, Henryk Bolesta, Jerzy Fronczak, Andrzej Leśniewski, Janusz Pietrasik, Jacek Kacprzak, Tomasz Jurkowski, Leszek Partyński, Krzysztof Bartosiak, Robert Neska, Marek Szczepanowski, Rafał Kupidura, Tomasz Borkowski, Konrad Traczyk, Kamil Szymczyk, Łukasz Szary, Marcin Byszewski oraz Filip Majchrowicz.

Piłkarze 85-lecia

W ramach uczczenia 85-lecia klubu zorganizowano plebiscyt, z którego wyniki zostaną zaprezentowane poniżej:

Lp. Imię i nazwisko Lata gry 1 Ryszard Mrozek 1969–1974, 1976–1986 2 Marian Czachor 1945–1953 3 Tadeusz Rusinowicz 1945–1961 4 Edmund Kryza 1958–1972 5 Marek Wojdaszka 1974–1986, 1989–1990 6 Tadeusz Wanat 1977–1978 7 Stanisław Kosiec 1965–1978 8 Jerzy Osuch 1962–1965, 1967–1976 9 Henryk Bolesta 1972, 1973–1974 10 Zygmunt Galas 1957–1961, 1966–1971

Symbole klubowe

Włodzimierz Skibiński, pierwszy prezes klubu, jest twórcą zarówno herbu, jak i barw Radomiaka. Kolory zielony i biały to nawiązanie do radomskiej fabryki obuwia Bata, a później Radoskóru. Herb, który obecnie kojarzy się z klubem, stanowi pierwowzór logo tego przedsiębiorstwa, na którym widniały dwa buty umieszczone w okręgu, przypominającym razem dwa liście koniczyny.

Warto wspomnieć, że protoplasta Radomiaka, Radomskie Koło Sportowe, miał zupełnie inne kolory – biało-czerwone, co było hołdem dla ojczyzny, która wówczas znajdowała się pod zaborami. Herb RKS-u był nastomiast wierną kopią herbu województwa sandomierskiego, do którego Radom należał w chwili powołania klubu.

Derby Radomia

W kontekście historii piłki nożnej w Radomiu, derby te noszą miano jednych z najważniejszych wydarzeń. Derby Radomia to spotkania pomiędzy Radomiakiem a Bronią Radom. W przeszłości, Radomiak rywalizował także z inną drużyną z Radomia, mianowicie z Czarnymi Radom, a ich starcia zawsze budziły ogromne emocje wśród kibiców.

Pierwsze derby, w których uczestniczyli Zieloni, odbyły się 2 kwietnia 1945 roku, kiedy to jako KS Bata zmierzyli się z Bronią, kończąc mecz zwycięstwem „metalowców” 1:0. Z kolei już w rozgrywkach ligowych, Radomiak znacząco zaznaczył swoją obecność, pokonując lokalnego rywala 20 września 1945 roku, osiągając imponujący wynik 7:1.

W latach 1950–1956 obie drużyny występowały pod różnymi nazwami i rywalizowały na wielu poziomach rozgrywkowych, od II do IV ligi oraz w lidze okręgowej, a nawet w rozgrywkach klasowych A oraz o Puchar Polski. Te spotkania miały na celu nie tylko zdobycie punktów, ale także umacniały lokalne emocje i tradycje.

Statystyka derbowa:

• Najwyższe zwycięstwo Radomiaka: 15:0,
• Najwyższa porażka Radomiaka: 7:0.

Wszystkie mecze	Zwycięstwa Radomiaka	Remisy	Porażki Radomiaka
69	30	19	20

Kibice

Kibice drużyny Radomiak, nazywający się „Warchołami”, mają ciekawą historię swojego przydomka. Wywodzi się on z propagandy okresu PRL, która określała protestujących mieszkańców Radomia, uczestniczących w wydarzeniach z czerwca 1976 roku, mianem „radomskich warchołów”. 25 czerwca każdego roku w Radomiu odbywa się manifestacja pod hasłem: „Gdyby nie Ursus, gdyby nie Radom…”, nawiązująca do robotniczych protestów z 1976 roku. Wzięcie w niej udziału to dla wielu mieszkańców sposób na uczczenie ważnych wydarzeń historycznych.

W czasie tej demonstracji można zobaczyć kilkaset osób, wśród których znaczną część stanowią kibice Radomiaka. Innym, rzadziej używanym mianem dla tej grupy fanów są „Gołębiorze”, co jest odniesieniem do dzielnicy Gołębiów I, w której zlokalizowany jest stadion drużyny.

Stadion

Stadion im. Braci Czachorów, będący głównym obiektem radomskiego klubu, odgrywał kluczową rolę w historii Radomiaka. W sezonie 1984/1985, podczas rozgrywek I ligi, stary stadion mógł pomieścić do około 20 tysięcy widzów. W obrębie obiektu znajdowały się sektory przeznaczone zarówno dla kibiców przyjezdnych, jak i dla gości honorowych oraz przedstawicieli mediów.

Na przestarzałym stadionie miały miejsce trzy istotne międzynarodowe mecze towarzyskie:

• 29 maja 1991 roku, Polska – Walia 0:0,
• 13 kwietnia 1993 roku, Polska – Finlandia 2:1,
• 7 sierpnia 1994 roku, Polska – Białoruś 1:1.

W obecnym okresie, od sezonu 2023/2024, Radomiak przeniósł swoje rozgrywki na nowy stadion, który znajduje się przy ulicy Andrzeja Struga 63 w Radomiu. Po pierwszym etapie budowy obiekt dysponuje miejscami siedzącymi dla 8 500 widzów, natomiast po zakończeniu rozwoju infrastruktury, planowana pojemność wyniesie 15 000 miejsc siedzących.

Osobny artykuł na temat stadionu można znaleźć pod tym linkiem: Stadion im. Braci Czachorów.

Drużyna rezerw

Klub Radomiak Radom posiada również swoją rezerwową drużynę, która ma bogatą historię. Uhatora tego zespołu związana jest z wieloma przebojami i wyzwaniami na poziomie ligowym. Już w sezonie 1982/1983 rezerwy tego klubu awansowały do III ligi, gdzie zajęły 10. miejsce z 24 punktami, kończąc sezon tuż nad strefą spadkową.

Niestety, kolejny sezon okazał się dla drużyny mniej udany, co doprowadziło do jej relegacji. Zespół zdobył jedynie 16 punktów (zdobyte bramki: 17, bramki stracone: 45) i zakończył sezon na ostatniej, 14. pozycji. Podczas tego etapu rozgrywek miały miejsce emocjonujące starcia derbowe z lokalnym rywalem – radomską Bronią, które cieszyły się dużym zainteresowaniem.

Drużyna rezerw Radomiaka borykała się z trudnościami, co doprowadziło do jej likwidacji w przeszłości. Po pewnym czasie, w sezonie 2008/2009, zespół został jednak reaktywowany, a jego obecny etap to sezon 2023/2024, w którym występuje w V lidze w grupie mazowieckiej II.

Pozostałe sekcje

Sekcja bokserska

W Radomskim Klubie Sportowym, sekcja boksu, która istniała od 1945 do 1958 roku, zdobyła szerokie uznanie dzięki działalności Antoniego Czortka. Po zakończeniu II wojny światowej, sportowiec ten osiedlił się w Radomiu. Trafił tam w 1947 roku, po niespodziewanej porażce w walce o mistrzostwo Polski z mniej znanym bokserem z Częstochowy. Niezbyt komfortowa sytuacja zmusiła go do poszukiwania nowych możliwości. W cytacie z książki „Radomscy olimpijczycy” można przeczytać: „Po tej porażce wstydziłem się wracać do Warszawy. I wtedy przyszła niespodziewana oferta z Radomia”. Kierownik sekcji – Sztobryn – zaproponował mu reprezentowanie barw radomskiego klubu. W 1949 roku, broniąc kolorów Zielonych, Czortek zdobył tytuł mistrza kraju. Po zakończeniu kariery zawodnik przekształcił się w trenera, prowadząc m.in. drużynę Radomiaka. W 2009 roku w mieście na nowo zagościło pięściarstwo dzięki powołaniu ASB.

Historyczne sekcje

Obok piłki nożnej oraz boksu, Radomiak był domem dla wielu innych sekcji sportowych od 1945 roku. W sumie działało w klubie aż jedenaście różnych dyscyplin:

• hokej na lodzie – 1946–1955,
• judo – 1982–1996,
• kolarstwo – 1945–1995,
• koszykówka – 1946–1962,
• lekkoatletyka – 1952–1997,
• piłka ręczna – 1947–1952,
• piłka siatkowa – 1946–1970,
• tenis – 1966–1995,
• tenis stołowy – 1946–1970,
• szachy – lata 40. XX wieku,
• zapasy – 1945–1996.

Najdłużej działającą sekcją w Radomiaku było kolarstwo, które wydało znakomitych sportowców. Wśród nich na szczególne wyróżnienie zasługuje Krzysztof Jasiński, który w 1968 roku zdobył tytuł mistrza Polski. W historii klubu wyróżnili się również tacy sportowcy jak Jan Żurawski, który w 1959 roku osiągnął sukces w zapasach, oraz Jakub Fijałkowski (1996) i Grzegorz Krzosek (1997), którzy odnosili sukcesy w lekkoatletyce. Sportowcy z zespołów lekkoatletyki, zapasów oraz tenisa stołowego brali udział w rozgrywkach na poziomie II ligi polskiej.

---

Oceń: Radomiak Radom

---