Witold Konopka

---

Życiorys

Witold Konopka, syn Abrama i Reginy, wywodził się z żydowskiej rodziny drobnomieszczańskiej. Jego edukacja rozpoczęła się w Warszawie, gdzie w 1928 roku ukończył gimnazjum, by w latach 1934-1935 kontynuować naukę w Międzynarodowej Szkole Leninowskiej w Moskwie. Od 1927 roku aktywnie uczestniczył w działalności Związku Niezależnej Młodzieży Socjalistycznej, a od 1928 roku był członkiem Komunistycznego Związku Młodzieży Polski. W ramach tej organizacji działał w Komitetach Okręgowych w trzech kluczowych miejscach: Zagłębiu, Łodzi oraz Warszawie, gdzie w 1934 roku pełnił funkcję I sekretarza.

Od 1935 do 1936 roku pełnił obowiązki sekretarza Centralnej Redakcji KZMP i Komunistycznej Partii Polski. Pracował również jako II sekretarz Komunistycznego Związku Młodzieży Zachodniej Ukrainy w latach 1933-1934. W 1929 roku wstąpił do KPP. Po wybuchu II wojny światowej udał się na teren ZSRR, a w roku 1943 przyczynił się do organizacji 1 Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki, uczestnicząc aktywnie w walce w Wojsku Polskim (ludowym) od 1943 do 1944 roku.

W strukturach wojskowych zdobył tytuł majora i pełnił funkcję zastępcy dowódcy ds. politycznych w 1 Warszawskiej Brygadzie Pancernej (Pułku Pancernym) im. Bohaterów Westerplatte oraz członka Zarządu Polityczno-Wychowawczego 1 Armii Wojska Polskiego. Po wojnie rozpoczął działalność w Polskiej Partii Robotniczej, a od 1948 roku również w Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W 1944 roku został pełnomocnikiem Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego ds. reformy rolnej w województwie rzeszowskim.

W okresie od listopada 1944 do grudnia 1945 roku zasiadał w Krajowej Radzie Narodowej, a dalej, od 6 stycznia do 30 czerwca 1945 roku, był I sekretarzem Komitetu Wojewódzkiego PPR w Lublinie. Po ustąpieniu tego stanowiska, prosił o pomoc Armię Czerwoną w walce z podziemiem. Następnie, aż do 1946 roku, pełnił funkcję Generalnego Inspektora ds. Repatriacji Polaków z Zachodu.

W okresie od 15 grudnia 1948 roku (oficjalnie od 28 grudnia) do 27 czerwca 1950 roku był I sekretarzem Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Gdańsku, gdzie jego kandydatura została narzucona przez centralę partyjną. W czasie jego rządów w Gdańsku rozpoczęto nadawanie audycji Gdańskiej Rozgłośni Polskiego Radia na falach średnich oraz podjęto działania mające na celu systematyczne odgruzowywanie zniszczonego miasta. Pełnił również rolę redaktora w pismach „Nowe Drogi” oraz „Chłopska Droga”. Warto wspomnieć, że był współzałożycielem Spółdzielni Wydawniczej „Czytelnik” w 1944 roku, a po przejściu na emeryturę kierował spółdzielnią „Książka i Wiedza”.

Za swoją działalność odznaczony został wieloma medalami, w tym m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (1948), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1954) oraz Medalem 10-lecia Polski Ludowej (1955). W grudniu 1983 roku został wyróżniony Pamiątkowym Medalem z okazji 40 rocznicy powstania Krajowej Rady Narodowej.

---

Oceń: Witold Konopka

---