Antoni Bednarczyk

---

Życiorys

Antoni Bednarczyk był synem Pawła, muzyka, oraz Franciszki z Czarnowskich. Jego edukacja rozpoczęła się w gimnazjum w Radomiu, gdzie zyskał podstawy teatralne. W ciągu kilku lat aktywnie brał udział w amatorskich przedstawieniach, które organizował K. Hoffman w Radomiu.

W latach 1897–1900 pracował jako aktor w Teatrze Polskim w Poznaniu. Poza tym latem występował w teatrzykach ogródkowych w Warszawie, co było dla niego ważnym doświadczeniem w zakresie sztuki teatralnej. W 1902 roku dołączył do zespołu dramatu WTR, gdzie rozwijał swoje aktorskie umiejętności, grając w warszawskich teatrach przez długi czas. Do 1927 roku pozostawał związany z Teatrem Rozmaitości, który był znaczącym miejscem w jego karierze.

1 września 1927 roku, po wielu latach pracy artystycznej, przeszedł na emeryturę. Pomimo tego, nie zrezygnował z reżyserowania, co świadczy o jego oddaniu sztuce. W ówczesnym czasie doprowadził do powstania Schroniska Artystów Weteranów Scen Polskich w Skolimowie, co podkreśla jego troskę o innych artystów i chęć wspierania ich na emeryturze. W 1926 roku zasłużył na honorowe członkostwo w Związku Artystów Scen Polskich, co potwierdza jego znaczenie w polskim świecie teatralnym.

Odszedł z tego świata i spoczął na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, w kwaterze c-2-18. Jego życie było także nierozerwalnie związane z jego żoną, Anielą Bogusławską, z którą dzielił zarówno radości, jak i smutki swojego artystycznego i osobistego życia.

Ordery i odznaczenia

Antoni Bednarczyk był odznaczanym człowiekiem, który zdobył uznanie za swoje osiągnięcia. Wśród jego wyróżnień znajdują się:

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany 27 listopada 1929 roku,
• Srebrny Wawrzyn Akademicki, który otrzymał 5 listopada 1935 roku.

---

Oceń: Antoni Bednarczyk

---