Kościół Świętej Trójcy w Radomiu

W okresie od 1678 do 1733 roku trwała budowa murowanego kościoła, którego projekt stworzył znany architekt Tylman z Gameren. Historia obiektu nie oszczędzała ani jego architektury, ani duchowości – w 1774 roku pożar zniszczył zespół klasztorny oraz kościelny, co wniosło kolejny dramatyczny rozdział w dzieje tej świątyni.

W 1809 roku klasztor przekształcono w szpital wojskowy, a po kasacie klasztoru w 1819 roku, obiekt zaczął pełnić funkcję więzienia. W 1837 roku kościół zmienił swoją rolę, stając się cerkwią pod wezwaniem św. Mikołaja. Kolejnym kluczowym momentem w historii był rok 1864, kiedy to po Powstaniu Styczniowym ponownie przebudowano budynek, dodając nadbudowę z kopułą oraz trójkątny szczyt na drugiej kondygnacji, wsparty na pilastrach. Elewacja została pokryta boniowaniem, co nadało jej unikalny charakter.

W latach I wojny światowej kościół przekształcił się w magazyn, co spowodowało jego dalsze niszczenie. W latach 1924-1925 nastąpiła istotna odbudowa, w trakcie której przywrócono fasadzie stylistykę barokową, zgodnie z projektem architekta Kazimierza Prokulskiego. Od 1947 roku obiekt znalazł się pod opieką ojców jezuitów, które na nowo podjęły się jego administracji oraz konserwacji. W 1982 roku miały miejsce dalsze prace remontowe, a instytucjonalnie, do 1997 roku, w klasztorze funkcjonowało więzienie oraz areszt śledczy. Obecnie, obiekt pełni rolę siedziby kurii biskupiej i stanowi ważny element szlaku turystycznego Zabytki Radomia.