Maria Regent-Lechowicz

Polityka i administracja

Maria Regent-Lechowicz, znana z nazwiska panieńskiego Berger, urodziła się 29 lipca 1925 roku w Radomiu. W swoim życiu zawodowym odegrała wiele istotnych ról w polskiej polityce oraz systemie sprawiedliwości.

Była polską sędzią i aktywistką społeczną, a swoją karierę rozpoczęła jako posłanka na Sejm PRL w drugiej kadencji, sprawując ten urząd w latach 1957–1961. Jej zaangażowanie w sprawy publiczne doprowadziło ją do objęcia stanowiska wiceministra sprawiedliwości, gdzie pracowała w latach 1978–1982.

W kolejnych latach pełniła również funkcję ambasadora PRL w Szwecji, działając w tym okresie od 1983 do 1987 roku. Maria Regent-Lechowicz pozostawiła po sobie znaczący ślad w polskim życiu publicznym przed swoją śmiercią, która miała miejsce 15 listopada 2008 roku w Warszawie.

Życiorys

Maria Regent-Lechowicz, znana ze swojej niezwykłej kariery zawodowej, ma za sobą różnorodne doświadczenia, które miały miejsce w trudnych czasach II wojny światowej. W tym czasie uczestniczyła w tajnych wykładach oraz pracowała jako maszynistka w firmie „Ericsson”. Pomimo okupacyjnych trudności, udało jej się złożyć egzamin maturalny w Radomiu.

Rok 1947 był dla niej przełomowy, gdyż uzyskała magisterium na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Trzy lata później, w 1970 roku, obroniła doktorat z zakresu prawa pod przewodnictwem prof. Jerzego Śliwowskiego na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika.

Jej droga zawodowa rozpoczęła się w sądownictwie w Radomiu, gdzie pełniła funkcję przewodniczącej wydziału karno-rewizyjnego w sądzie wojewódzkim. Poza tym, sprawowała mandat radnej Miejskiej Rady Narodowej. W 1957 roku przeniosła się do Warszawy, gdzie podjęła pracę jako sędzia wojewódzka w Sądzie Wojewódzkim. Od 1961 do 1967 roku pracowała w Ministerstwie Sprawiedliwości jako dyrektorka Departamentu Spraw Nieletnich, a później była radczynią MS do końca lat 70.

W 1967 roku znalazła się w polskiej delegacji na XXII sesję Zgromadzenia Ogólnego ONZ, co podkreśla jej aktywne zaangażowanie w sprawy międzynarodowe. W roku 1949 wstąpiła w szeregi Stronnictwa Demokratycznego, a od 1965 roku zasiadała w Radzie Naczelnej i Centralnym Sądzie Partyjnym. Była szefową zespołu Centralnego Komitetu ds. Młodzieży oraz reprezentantką okręgu Radom w Sejmie PRL II kadencji, gdzie aktywnie działała w Komisjach Wymiaru Sprawiedliwości oraz Kultury i Sztuki. Na dodatek, zyskała honorowe miano Sekretarza Sejmu.

W 1974 roku Rada Państwa mianowała ją sędzią Sądu Najwyższego, gdzie orzekała w Izbie Karnej, a w 1977 roku nastąpiła jej ponowna nominacja do tej prestiżowej instytucji. Od 1978 do 1982 roku pełniła funkcję wiceministra sprawiedliwości. Jej działalność na rzecz praw kobiet była również widoczna dzięki członkostwu w Komitecie ds. Likwidacji Dyskryminacji Kobiet ONZ w latach 1982-1986.

W 1983 roku rozpoczęła misję jako ambasador PRL w Sztokholmie, stając się jedynym politykiem Stronnictwa Demokratycznego na tym stanowisku oraz pierwszą kobietą w historii Polski sprawującą funkcję ambasadorską. W 1985 roku prowadziła obrady XIII Kongresu SD jako delegatka z województwa tarnobrzeskiego, a dwa lata później powróciła do Polski.

Za swoją pracę została odznaczona wieloma medalami, w tym Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi. Maria Regent-Lechowicz była także osobą z bogatym życiem rodzinnym; jej bratem był Janusz Karsz, znany aktor i reżyser, a siostrą Elżbieta Wnukowa. Pierwszy mąż obdarzył ją synem i córką, natomiast drugim mężem był Włodzimierz Lechowicz.

W 2008 roku Maria Regent-Lechowicz zmarła, a jej ostatni spoczynek znajduje się na cmentarzu rzymskokatolickim w Radomiu.

Bibliografia podstawowa

W dorobku literackim Marii Regent-Lechowicz znajdują się ważne prace, które dokumentują jej wkład w politykę i historię Polski.

  • Maria Regent-Lechowicz, w: Henryk Wosiński, Stronnictwo Demokratyczne w Polsce Ludowej. Cz. 3: Udział Stronnictwa w pracach parlamentu PRL w latach 1944–1968 (red. Wiktoria Beczek), Warszawa 1969, s. 112 (nota biograficzna ze zdjęciem),
  • Sylwetka w Biuletynie Stronnictwa Demokratycznego, nr 12 (134), grudzień 1977, s. 53 (dział: „Nominacje Rady Państwa”),

Przypisy

  1. „Gazeta Stołeczna”, nr 269 z 18.11.2008 r., s. 8 (nekrolog).
  2. Kondolencje dla Marii Regent, „Trybuna Ludu”, nr 279 (13135), 29–30.11.1986 r., s. 6.
  3. „Kurier Polski”, nr 231 z 27.11.1986 r., s. 2 (nekrolog Włodzimierza Lechowicza).
  4. Edward Kowalczyk przyjął Marię Regent-Lechowicz, „Kurier Polski”, nr 62 z 29.03.1983 r., s. 1.
  5. M. Regent-Lechowicz złożyła listy uwierzytelniające, „Kurier Polski”, nr 73 z 14.04.1983 r., s. 1.
  6. Stefan Bem, Pierwsza pani ambasador, „Kurier Polski”, nr 74 z 15–17.04.1983 r., s. 3.
  7. XIII Kongres Stronnictwa Demokratycznego, „Kurier Polski”, nr 72 z 12–14.04.1985 r., s. 5.
  8. Waldemar Żebrowski, Stronnictwo Demokratyczne w warunkach demokratyzacji ustroju politycznego, Olsztyn 2003, s. 120.
  9. Krystyna Marszałek, Czas odległy a jednak bliski, Książnica Podlaska im. Łukasza Górnickiego, Białystok 2006, s. 181.
  10. Edward Csató, Almanach sceny polskiej, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1972, s. 222 (nota biograficzna).
  11. „Kurier Polski”, nr 113 z 15–16.05.1971 r., s. 2 (nekrolog).
  12. The Committee on the Elimination of Discrimination against Women marks its 25th anniversary in 2007, ohchr.org [dostęp: 13.05.2011 r.]
  13. Doktoraty. law.uni.torun.pl [dostęp: 13.05.2011 r.].

Oceń: Maria Regent-Lechowicz

★★★★★
Średnia ocena:4.91 Liczba ocen:6