Józef Taniewski, urodzony 4 marca 1899 roku w Radomiu, a zmarły 8 maja 1971 roku w Szczecinie, był wybitnym polskim lekarzem specjalizującym się w otolaryngologii. W ciągu swojej kariery zdobył uznanie jako profesor doktor habilitowany. W 1948 roku odegrał kluczową rolę jako współzałożyciel Akademii Lekarskiej w Szczecinie, co stanowiło znaczący krok w kierunku rozwoju medycyny w regionie.
W trakcie swojej działalności naukowej, Taniewski pełnił funkcję kierownika Katedry i Kliniki Otolaryngologii. W 1953 roku został mianowany rektorem Pomorskiej Akademii Medycznej im. gen. Karola Świerczewskiego w Szczecinie, gdzie przyczynił się do kształcenia wielu przyszłych lekarzy.
Życiorys
Józef Taniewski przyszedł na świat w 1899 roku w Radomiu, który był wówczas stolicą guberni radomskiej. Swoją edukację medyczną rozpoczął na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Moskiewskiego. Po zakończeniu I wojny światowej i odzyskaniu przez Polskę niepodległości, powrócił do kraju, kontynuując naukę na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego. Dyplom ukończenia studiów uzyskał w 1925 roku. W latach 1931–1934 zdobywał wiedzę w klinikach otolaryngologicznych w Berlinie oraz Wiedniu.
Po wybuchu II wojny światowej, Taniewski aktywnie uczestniczył w kampanii wrześniowej. Po zakończeniu wojny, w 1945 roku, objął stanowisko kierownika Oddziału Laryngologii w Okręgowym Szpitalu Wojskowym w Poznaniu. Od 1947 roku pełnił funkcję komendanta ds. lecznictwa w Wojskowym Szpitalu Klinicznym w Łodzi.
W roku 1948, Taniewski objął kierownictwo Kliniki Otolaryngologii w Pomorskiej Akademii Medycznej w Szczecinie, która została utworzona w powojennej rzeczywistości. Pełnił tę funkcję przez aż 19 lat. W 1953 roku otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a pięć lat później – profesora zwyczajnego. W tym samym 1953 roku pełnił również rolę rektora Pomorskiej Akademii Medycznej.
W trakcie swojej kariery naukowej zdefiniował różne rodzaje upośledzeń słuchu, szczególnie te, które były związane z przebiegiem stwardnienia rozsianego. Był aktywnym członkiem kilku ważnych organizacji, w tym:
- komitetu redakcyjnego czasopisma Otolaryngologia Polska,
- Royal Society of Medicine,
- Greckiego Towarzystwa Otoneurooftalmologicznego.
Publikacje
Józef Taniewski to uznany specjalista, który przyczynił się do rozwoju wiedzy w swojej dziedzinie jako autor dwóch ważnych podręczników.
- Zarys audiologii,
- Diagnostyka szczegółowa chorób uszu, nosa i gardła.
Oprócz tego, swoją wiedzę i badania dokumentuje poprzez 91 opublikowanych prac naukowych, z czego 36 z nich jest dostępnych w bazie PubMed.
Wśród jego kluczowych publikacji można wymienić:
- O szkodliwym działaniu hałasu przemysłowego, Wiadomości Lekarskie, 1949,
- Odczyny błędnikowe u dzieci leczonych streptomycyną, Polski Tygodnik Lekarski, 1960,
- Nowotwory jamy ustnej, 1951,
- Polipy nosa a próchnica zębów, Wiadomości Lekarskie, 1955,
- Pobudliwość błędnika w przewlekłym zapaleniu ucha środkowego, Otolaryngologia Polska, 1957.
Odznaczenia
Józef Taniewski otrzymał szereg prestiżowych odznaczeń, które potwierdzają jego zasługi i zaangażowanie w działania na rzecz Polski.
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
- Złoty Krzyż Zasługi,
- Medal Zwycięstwa i Wolności,
- Medal 10-lecia Polski Ludowej,
- Odznaka „Za wzorową pracę w służbie zdrowia”.
Pozostali ludzie w kategorii "Medycyna i zdrowie":
Marek Modzelewski | Ignacy Adamski | Henryk Jan Knabe | Adam Raciborski | Halina Szpilman | Andrzej Żebrowski (lekarz) | Antoni KryszkaOceń: Józef Taniewski