Antoni Kryszka

Jego edukacja miała miejsce w renomowanych ośrodkach akademickich, a wśród nich szczególną rolę odegrały Kraków, Wilno oraz Tartu. W 1843 roku zdobył tytuł lekarza, co było ważnym krokiem w jego karierze. Dwa lata później, w 1849 roku, obronił doktorat, umacniając tym samym swoją pozycję w środowisku medycznym.

W latach 1852–1880 Kryszka piastował stanowisko lekarza w szpitalu św. Rocha w Warszawie, gdzie zyskał uznanie za swoje umiejętności oraz zaangażowanie. W 1868 roku objął stanowisko profesora w warszawskiej Akademii Medyko-Chirurgicznej, a także działał jako wykładowca materii lekarskiej na wydziale lekarskim Szkoły Głównej Warszawskiej. Jego wykłady obejmowały m.in. fizjologię, a później skupiał się na terapii ogólnej oraz recepturze.

Ponadto, po utworzeniu Uniwersytetu Warszawskiego, Kryszka pozostał naukowcem do 1887 roku, kontynuując swoją misję edukacyjną i naukową, która miała ogromny wpływ na rozwój farmakologii w Polsce.