Halina Szpilman

Urodziła się w rodzinie z tradycjami politycznymi. Jej ojciec, Józef Grzecznarowski, był socjalistycznym posłem na Sejm oraz pełnił funkcję prezydenta Radomia, a jej matka to Janina. W trudnych warunkach niemieckiej okupacji Halina ukończyła szkołę podstawową w Radomiu. Następnie, zmieniając kierunek nauczania, uczęszczała do klasy pielęgniarskiej w szkole zawodowej równocześnie biorąc udział w tajnych kompletach, co zaowocowało zdaniem małej matury w 1944 roku.

Po zakończeniu II wojny światowej Halina udała się do żeńskiego liceum humanistycznego w Radomiu, gdzie w 1946 roku uzyskała maturę. W 1948 roku podjęła studia medyczne w Krakowie, lecz już w 1949 roku, gdy poznała Władysława Szpilmana, podjęła decyzję o przeniesieniu się do Warszawy na kontynuację studiów. W czerwcu 1950 roku zawarła z nim związek małżeński.

Po pomyślnym ukończeniu studiów Halina związała swoje życie zawodowe z Warszawą. Zaczęła pracować jako lekarka w przychodni, a następnie w Instytucie Hematologii oraz w Instytucie Reumatologii, gdzie była także wojewódzkim konsultantem reumatologii dla województwa radomskiego.

Halina i Władysław Szpilman wychowali dwóch synów: Krzysztofa, który został historykiem i japonistą, oraz młodszego Andrzeja, który zyskał uznanie jako stomatolog i muzyk.

W 2020 roku światło dzienne ujrzała książka "Żona pianisty", która stanowi wywiad-rzeka przeprowadzony przez Filipa Mazurczaka z Haliną Szpilman, odkrywając jej życie oraz związki z wieloma istotnymi postaciami ówczesnej kultury.