Zbór Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w Radomiu

---

Historia

Radomski zbór adwentystów został ustanowiony w 1931 roku, jeszcze przed wybuchem II wojny światowej. Początkowo pierwszą siedzibą zboru było mieszkanie znajdujące się w kamienicy przy ul. Żeromskiego 21. Niestety, po zajęciu lokalu przez władze okupacyjne, nabożeństwa przeniesiono do domu przy ul. Klaudyny 14. W 1947 roku, Kościół adwentystyczny zakupił kamienicę przy ul. Traugutta 34, która stała się siedzibą radomskiego zboru aż do 2008 roku.

W związku z decyzją dotyczącą budowy nowego kościoła, zbór radomski sprzedał swoją dotychczasową lokalizację przy ul. Traugutta 34 w 2008 roku. Przez czas od sprzedaży starej siedziby do momentu poświęcenia nowego obiektu, nabożeństwa adwentystyczne odbywały się gościnnie w radomskim kościele ewangelicko-augsburskim przy ul. Reja. W 2010 roku wmurowano kamień węgielny pod wzniesienie nowego kościoła adwentystycznego przy ul. Okulickiego 32a. W uroczystości uczestniczył m.in. kazn. Jarosław Dzięgielewski, przewodniczący diecezji wschodniej, oraz miejscowy pastor, Remigiusz Krok.

Oficjalne otwarcie nowego kościoła miało miejsce 14 kwietnia 2012 roku, w 80. rocznicę powołania adwentystycznego zboru w Radomiu. Obiekt przy ul. Okulickiego to dwukondygnacyjny budynek o całkowitej powierzchni 400 m². Na parterze znajduje się główna sala świątyni, a także inne pomieszczenia kościelne oraz sale przeznaczone do działalności społecznej zboru. Piętro natomiast obejmuje kancelarię oraz mieszkanie.

Uroczystość otwarcia nowej siedziby kościoła była połączona z jubileuszem 80-lecia zboru w Radomiu i miała miejsce 12 kwietnia 2012 roku.

Rozłam w latach 70.

W latach 70. XX wieku, z radomskiego zboru odłączyła się znaczna część wyznawców, protestując przeciwko, ich zdaniem, odstępstwom w Kościele Adwentystów Dnia Siódmego. Krytyka ze strony byłych członków koncentrowała się na zaangażowaniu ekumenicznym oraz używaniu symbolu krzyża w publikacjach i wystroju adwentystycznych świątyń, co, zdaniem grupy, nawiązywało do „pogańskich tradycji rzymskokatolickich”. Kierownictwo Kościoła uznało jednak te protesty za bezzasadne, co doprowadziło do opuszczenia adwentystycznej denominacji przez grupę wiernych pod przewodnictwem Jezierskiego, tworząc niezależną społeczność religijną, znaną jako radomiacy lub grupa radomska.

Ta wspólnota preferuje określenie siebie mianem Kościoła Ostatków Adwentystów Dnia Siódmego. Z perspektywy tej grupy, Kościół adwentystyczny jest nazywany Babilonem czy Sanhedrynem, a także oskarżany o kroczenie drogą świata. Obecnie członkowie tej społeczności żyją w rozproszeniu, a główne nabożeństwa odbywają się zazwyczaj raz w miesiącu w podradomskim Wolanowie. Po śmierci Jezierskiego przewodnictwo w grupie objął Stanisław Kosydar, były kaznodzieja Kościoła adwentystycznego.

---

Oceń: Zbór Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w Radomiu

---