Wieża ciśnień na Glinicach w Radomiu

Wieża mogła pomieścić aż 1570 m³ wody, posiadając średnicę równą 12 metrom oraz osiągając wysokość 28 metrów. Jej dolna część charakteryzuje się boniowaniem oraz ozdobnym portalem drzwi wejściowych, nakrytym tympanonem. Główna bryła wieży zdobiona jest płytkimi pierścieniowymi bruzdami, a górna część wieży wyposażona jest w poszerzenie z gzymsem, przykryte eleganckim daszkiem. Ostatnia kondygnacja wieży jest zwieńczona stylową balustradą. Do obiektu prowadzi piękna brama z kutymi skrzydłami, która emanuje historycznym klimatem, zdobiona herbem Radomia.

Obok wieży znajduje się również dawna parterowa stróżówka, która również zyskała status zabytku. Celem budowy wieży ciśnień było wsparcie systemu wodociągowego w Radomiu, który został sfinansowany z pożyczki amerykańskiego towarzystwa „Ulen & Company”. Wieża została ulokowana w jednym z najwyższych punktów miasta i zasilana była przez stację pomp przy ul. Filtrowej.

Pełniła swoją pierwotną funkcję do roku 1983, po czym w latach 2009–2011 przeszła kompleksowy remont oraz adaptację na potrzeby biurowe. W trakcie tych prac dokonano znaczących zmian, takich jak usunięcie zbiornika wody, podział wnętrza na siedem kondygnacji, a także rozbudowa okien oraz wstawienie windy. Dzięki tym modernizacjom obiekt zyskał na funkcjonalności, powstając jako biurowiec o powierzchni 670 m².

Wieża ciśnień na Glinicach, wraz z sąsiadującym budynkiem, została wpisana do rejestru zabytków Narodowego Instytutu Dziedzictwa, co przyczynia się do jej ochrony oraz podkreśla znaczenie historyczne tego obiektu.