Gmach Powiatowego Związku Samorządowego w Radomiu to historyczny obiekt, który znajduje się w sercu Radomia, na rogu ulic Moniuszki oraz Sienkiewicza.
Ten zabytkowy budynek ma znaczenie nie tylko architektoniczne, ale jest również istotnym punktem historycznym dla lokalnej społeczności, przyciągającym uwagę zarówno mieszkańców, jak i turystów.
Historia
W 1918 roku, po przywróceniu niepodległości Polsce, miała miejsce reorganizacja struktury administracyjnej kraju. W wyniku tych zmian, Radom stracił status jako siedziba władz regionalnych. Jednakże, będąc jednym z kluczowych miast w nowo utworzonym województwie kieleckim, obok Częstochowy i Sosnowca, Radom uzyskał status wydzielonego miasta, na zasadach niemal powiatowych.
W tej nowej rzeczywistości, miasto stało się miejscem dla dwóch urzędów powiatowych – grodzkiego oraz ziemskiego. W związku z tym, pojawiła się konieczność zbudowania nowego gmachu dla władz powiatu ziemskiego, co wówczas określano mianem powiatowego związku samorządowego. Nowy budynek, który stanowił przykład klasycyzującego modernizmu typowego dla dwudziestolecia międzywojennego, został wzniesiony w latach 1925–1927. Jego projekt opracował Alfons Pinno, a sama budowla zlokalizowana jest na narożnej działce, w miejscu skrzyżowania ulic Moniuszki i Sienkiewicza.
Budynek pełnił swoją pierwotną funkcję aż do czasu wybuchu II wojny światowej. W latach 1939-1945 był zajmowany przez niemiecką żandarmerię. Po wojnie, w okresie PRL, stał się siedzibą Urzędu Bezpieczeństwa oraz Komitetu Miejskiego PZPR. Od roku 1989 gmach ten służy jako siedziba radomskiej Rady Miejskiej oraz części wydziałów urzędu miasta, kontynuując swoją długą historię pełną zmian i przekształceń.
Architektura
„Czteropiętrowa konstrukcja wyróżnia się stylem, którym jest klasycyzujący modernizm, będąc tym samym przykładem architektury typowej dla okresu dwudziestolecia międzywojennego. Obiekt ten dysponuje trzema fasadami. Fasady boczne, wychodzące na ulice Sienkiewicza oraz Moniuszki, są odpowiednio sześcio- oraz pięcioosiowe, natomiast fasada narożna charakteryzuje się ozdobą w postaci jednoosiowych pseudoryzalitów. Najbardziej reprezentacyjna, narożna fasada składa się z pięciu osi i zawiera czterokolumnowy portyk koryncki, który wieńczy balustrada. Wnętrza budowli zachowały swój oryginalny układ oraz elementy wystroju. Wśród pomieszczeń, na szczególną uwagę zasługuje sala obrad Rady Miejskiej oraz klimatyczna, reprezentacyjna klatka schodowa.”
Przypisy
- a b A. Sawicki, Radom: zabytki architektury, Radom 2013, s. 66
- red. S. Witkowski, Radom: dzieje miasta w XIX i XX w., Warszawa 1985
- red. W. Kalinowski, Urbanistyka i architektura Radomia, Lublin 1979, s. 195–196
- Mały Rocznik Statystyczny 1939, Warszawa 1939
- Pałac Ślubów w Radomiu w rejestrze zabytków.
Pozostałe obiekty w kategorii "Instytucje i organizacje rządowe":
Budynek Sądu Okręgowego w Radomiu | Placówka Straży Granicznej w Radomiu | Budynek Radomskiej Izby Skarbowej w RadomiuOceń: Gmach Powiatowego Związku Samorządowego w Radomiu