Edward Herbst

---

Życiorys

Edward Herbst był synem Edwarda, znanego kupca z pochodzenia saksońskiego, oraz Ludwiki z Vonderheidenów. Po ukończeniu Warszawskiej Szkoły Handlowej, rozpoczął swoją karierę zawodową w fabryce Karola Scheiblera w 1869 roku. Już w 1874 roku, po zdobyciu doświadczenia, awansował na stanowisko dyrektora zarządzającego przedsiębiorstwem. Jego życie na nowo nabrało koloru, gdy poślubił najstarszą córkę Scheiblera, Matyldę (1856–1939), stając się współwłaścicielem fabryki. W ramach posagu, otrzymali majątek, na którym w 1876 roku zbudowano willę według projektu architekta Hilarego Majewskiego.

Po śmierci Karola Scheiblera w 1881 roku, Edward Herbst wespół z jego spadkobiercami, synami Karolem i Adolfem oraz zięciem Georgiem von Kramstem, założyli spółkę akcyjną o nazwie Towarzystwo Akcyjne Zakładów Bawełnianych „K. Scheibler”. Edward objął stanowisko dyrektora generalnego, a wkrótce potem został prezesem zarządu tego przedsiębiorstwa. W tym samym roku objął również dyrekcję Towarzystwa Kredytowego w Łodzi, pełniąc jednocześnie rolę prezesa w latach 1889-1919. Dodatkowo, od 1884 roku sprawował funkcję prezesa Banku Handlowego w Łodzi. Zasiadał w wielu organizacjach, takich jak łódzki oddział Towarzystwa Popierania Rosyjskiego Handlu i Przemysłu oraz Komitetu Dyskontowego przy Łódzkim Oddziale Banku Państwa.

W roku 1888 von Kramst został starszym Urzędu Zgromadzenia Kupców miasta Łodzi, które w 1898 roku wybudowało Szkołę Zgromadzenia Kupców w Łodzi. W 1896 roku otrzymał tytuł rzeczywistego radcy stanu. Edward Herbst był również mecenasem „Dziennika Łódzkiego”, wspierając go finansowo i kupując drukarnię, a także subwencjonując gazetę „Lodzer Zeitung”.

Rodzina Herbstów, po tragicznej śmierci córki Anny Marii, zaangażowała się w społeczny projekt dr. Karola Jonschera, który dotyczył budowy pierwszego w Polsce szpitala pediatrycznego. Dzięki ich hojności, jako głównych fundatorów, projekt zrealizowano, a budowa szpitala Anny Marii trwała w latach 1902-1905. Dziś pod tym adresem – Al. Piłsudskiego 71 – mieści się Szpital Pediatryczny im. Janusza Korczaka.

W Sopocie Edward nabył niewielki dom letniskowy, który rozbudował w 1896 roku w stylu wieloobiektowej rezydencji (willa przy ul. T. Kościuszki 29). Przed wybuchem I wojny światowej spędzał tam coraz więcej czasu, aż w końcu w 1919 roku osiedlił się na stałe w towarzystwie żony. Tam, w polskiej społeczności, był znanym filantropem, np. sfinansował zakup trzech dzwonów dla nowo budowanego kościoła „Gwiazda Morza” za znaczną wtedy kwotę 7500 mk. Angażował się także finansowo w budowę sopockiego hotelu „Werminghoff”.

W październiku 1884 roku został odznaczony Orderem Świętego Stanisława II klasy za zaangażowanie w budowę cerkwi św. Aleksandra Newskiego w Łodzi przy ul. Widzewskiej (ob. ul. Kilińskiego 56). Cztery lata później, w październiku 1888 roku, otrzymał Order Świętej Anny II klasy. W dniu 18 listopada 1895 roku, na wniosek ministra finansów, zasłużył na Order Świętego Włodzimierza III klasy. Notka w 83 numerze Gazety Gdańskiej z 13 lipca 1909 roku informuje, że najbogatszy sopocianin został odznaczony przez cesarza Wilhelma II Orderem Korony II klasy.

Edward Herbst spoczywa na cmentarzu ewangelickim w Sopocie, gdzie na podstawie projektu Heinricha Dunkela została wzniesiona kaplica, ufundowana przez jego żonę. Ich syn Leon był ostatnim właścicielem willi Herbstów przy ul. Przędzalnianej 72 w Łodzi.

W roku 1911, za życia, Edward Herbst został uhonorowany przez radnych Sopotu, którzy nazwali na jego cześć jedną z ulic, która w późniejszym czasie została przemianowana na ul. M. Kopernika. Z małżeństwa z Matyldą Zofią Scheibler (1856–1939) miał trzech synów: Karola Edwarda, Leona Feliksa (1880–1942), którego żoną była Aleksandra Potschtar, oraz Edwarda Waltera, a także córkę Annę Marię, która zmarła w dzieciństwie.

---

Oceń: Edward Herbst

---