Zygmunt Solorz

---

Życiorys

Zygmunt Solorz urodził się w Radomiu, w środowisku robotniczym. Posiada wykształcenie średnie, ukończył szkołę zawodową, a następnie kontynuował edukację w wieczorowym technikum mechanicznym. Już w młodym wieku wykazywał się ogromną przedsiębiorczością, dorabiając sobie drobnym handlem. W 1977 roku zdobył paszport, który umożliwił mu legalny wyjazd na wczasy do Bułgarii. Jednak jego podróż szybko przerodziła się w nielegalną ucieczkę z bloku komunistycznego. Po przekroczeniu granicy Jugosławii i Austrii, osiedlił się w Monachium, gdzie założył swoją pierwszą firmę zajmującą się transportem. To właśnie tam poznał Ilonę Solorz, swoją przyszłą żonę, która prowadziła firmę handlową Solorz Import-Export.

W końcówce lat 80. powrócił do Polski, a w 1988 roku założył firmę Solpol we Wrocławiu, zajmującą się sprzedażą importowanej z Niemiec elektroniki. W okresie transformacji ustrojowej w Polsce udało mu się znacznie wzbogacić na sprzedaży samochodów z NRD, które kupował za ruble transferowe i sprzedawał z dużym zyskiem. Jego pierwszym krokiem na rynku mediowym było nabycie większości akcji dziennika „Kurier Polski” na początku 1992 roku. Pod koniec tego samego roku zainwestował w pierwszą prywatną telewizję w Polsce – Polsat. Rozpoczął działalność jako telewizja satelitarna, która była także dostępna w sieciach kablowych, a jej program nagrywany w Polsce był nadawany z Holandii. W styczniu 1994 roku Polsat uzyskał koncesję na nadawanie ogólnopolskiego, prywatnego kanału telewizyjnego. W ciągu kolejnych lat Polsat rozwinął swoją działalność, przejmując inne stacje telewizyjne oraz budując sieć własnych nadajników. W 1999 roku stworzył platformę telewizyjną Cyfrowy Polsat.

W 2011 roku do grupy Zygmunta Solorza dołączył Polkomtel, operator sieci Plus, który wcześniej został wykupiony przez cypryjską spółkę kontrolowaną przez Solorza. W 2017 roku grupa przejęła Netię, operatora telefonii, telewizji i internetu stacjonarnego, natomiast dwa lata później w jej ręce trafiła firma windykacyjna Vindix. Cyfrowy Polsat stał się również udziałowcem Asseco, jednej z największych polskich firm informatycznych oraz wykupił portal informacyjny Interia.pl.

Solorz angażuje się także w działalność w branży energetycznej. Jego kontrolowana przez niego Grupa Kapitałowa ZE PAK zaczęła współpracować z koreańskim koncernem KHNP, w zakresie potencjalnej budowy małych, jądrowych reaktorów modułowych w elektrowni Pątnów. Ponadto założył stowarzyszenie Program Czysta Polska, które koncentruje się na propagowaniu ekologii oraz ochrony środowiska.

Zygmunt Solorz posiada kontrolę nad wieloma podmiotami, w tym Grupa Polsat Plus (Polsat Box, Polkomtel, Netia, Telewizja Polsat), Grupa Kapitałowa ZE PAK, Port Praski, Elektrim, Plus Bank, Premium Mobile, Eleven Sports oraz Jet Story. W swoich inwestycjach ma także udziały w ATM Grupa oraz Asseco Poland.

Życie prywatne

Zygmunt Solorz jest czterokrotnie żonaty. W 1983 roku poślubił w Niemczech Ilonę Solorz, emigrantkę ze Śląska. Z tego małżeństwa, które zakończyło się rozwodem w 1991 roku, ma syna Tobiasa. W latach 1992–2014 jego żoną była Małgorzata Żak, z którą ma dwoje dzieci: Piotra i Aleksandrę. Jego trzecie małżeństwo z Małgorzatą Nawrocką zakończyło się rozwodem w 2022 roku, a od marca 2024 jest żonaty z Justyną Kulką.

W młodości nosił nazwisko rodowe Zygmunt Józef Krok. Zdecydował się przyjąć nazwisko Solorz po zawarciu małżeństwa z Iloną, a drugi człon nazwiska Żak przyjął po rozwodzie z pierwszą żoną oraz poślubieniu Małgorzaty Żak w 1992 roku. Czasami był również znany jako Piotr Krok i Piotr Podgórski. W Niemczech Zachodnich uzyskał dokumenty tożsamości na fałszywe nazwisko Piotr Podgórski.

Podejrzenia o związki ze służbami PRL

W oświadczeniu z dnia 16 listopada 2006 roku, które zostało przekazane Polskiej Agencji Prasowej, Solorz ujawnił, że w 1983 roku podpisał zobowiązanie do współpracy z Departamentem I MSW. Został zwerbowany jako agent do współpracy z wywiadem dnia 18 października 1983, a do 26 czerwca 1985 był zarejestrowany pod pseudonimem TW Zeg. W latach 80. otrzymał również paszport konsularny. Zgodnie z jego słowami, podpisał zobowiązanie w celu ochrony przed aresztowaniem za nielegalny wyjazd do Niemiec, jednak ani razu nie podjął faktycznej współpracy z SB ani nikomu nie zaszkodził. Ostatecznie, po półtora roku został wykreślony z kartoteki SB, gdzie opisany został jako „nieprzydatny”.

Rankingi najbogatszych

W 2010 roku globalny ranking miliarderów umieścił Zygmunta Solorza na 488. pozycji, gdzie jego majątek oszacowano na 2 miliardy dolarów. Był to drugi wynik wśród Polaków, tuż za Janiem Kulczykiem. Według zestawienia miesięcznika Forbes z 2009 roku, Zygmunt był najbogatszym Polakiem, posiadającym majątek wartości 3,9 miliarda złotych.

Rok wcześniej, w 2007 roku, miał majątek 1,5 miliarda dolarów, co dało mu 664. miejsce na liście światowych najbogatszych ludzi, a w kraju uplasował się na czwartej pozycji wśród rodaków. W 2006 roku natomiast znalazł się na 382. lokacie globalnej, piastując tytuł trzeciego najbogatszego Polaka. Interesujący jest również fakt, że w 2008 roku, według tygodnika „Wprost”, jego majątek wynosił 6,5 miliarda złotych, co przyczyniło się do 48. miejsca na liście 100 najbogatszych ludzi Europy Środkowej i Wschodniej.

Pozycje w rankingu tygodnika „Wprost”

W edycjach rocznych publikacji tygodnika „Wprost”, Zygmunt Solorz osiągnął następujące miejsca w rankingu najbogatszych Polaków, z uwzględnieniem wartości jego majątku:

• 1992 – 30. miejsce,
• 1993 – 20. miejsce,
• 1994 – 34. miejsce,
• 1995 – 23. miejsce,
• 1996 – 18. miejsce,
• 1997 – 15. miejsce,
• 1998 – 7. miejsce,
• 1999 – 3. miejsce,
• 2000 – 4. miejsce,
• 2001 – 5. miejsce,
• 2002 – 3. miejsce (2,8 mld zł),
• 2003 – 3. miejsce (2,7 mld zł),
• 2004 – 3. miejsce (2,8 mld zł),
• 2005 – 2. miejsce (3 mld zł),
• 2006 – 4. miejsce (3,5 mld zł),
• 2007 – 3. miejsce (4,7 mld zł),
• 2008 – 2. miejsce (6,5 mld zł),
• 2009 – 2. miejsce (5,8 mld zł),
• 2010 – 2. miejsce (brak danych),
• 2011 – 2. miejsce (7,9 mld zł),
• 2012 – 2. miejsce (8,5 mld zł),
• 2013 – 2. miejsce (10,5 mld zł),
• 2014 – 2. miejsce (12 mld zł),
• 2015 – 2. miejsce (12,5 mld zł),
• 2016 – 2. miejsce (10,9 mld zł),
• 2017 – 2. miejsce (11,5 mld zł),
• 2018 – 2. miejsce (9,1 mld zł),
• 2019 – 2. miejsce (10,1 mld zł),
• 2020 – 1. miejsce (10,8 mld zł),
• 2021 – 1. miejsce (13,6 mld zł),
• 2022 – 3. miejsce (10,0 mld zł),
• 2023 – 6. miejsce (8,5 mld zł).

---

Oceń: Zygmunt Solorz

---